Zakątek Nathaniel'a

Nie kład się spać, noc według niego była zbyt piękna, aby mógł ją przegapić na jakiś prozaiczny sen, którym raczą upajać się jedyni śmiertelnicy sądząc, że to pozwoli im się oderwać od problemów. Jednak każdy wie, że nasze lęki, obawy, problemy, jedynie podczas snu wzmagają się tworząc przez wszystkich nazwane koszmary. I po co tu spać? Tyle rzeczy wtedy nas omija, tyle ciekawych nocnych łowców wychodzi wtedy na polowanie. Nathaniel musi się przyznać, że nie raz przyglądał się polowaniom przez zwierzęta, nawet podkradł sobie parę sposobów, aby szybciej i łatwiej, chociaż głownie dla dobrej zabawy zapolować na ludzi lub inne stworzenia nocy. Najbardziej jednak polubił styl polowania pantery, dlatego teraz porusza się tak bezszelestnie, zwinnie .. jak kot.
Skręcił w stronę ogrodów, szedł sobie wlokąc krawędzie swego czarnego płaszczu po ziemi, podczas gdy jego osobę oświetlały ostatnie promienie słoneczne, na jego placu zabłyszczał pierścień, który mu dawał ochronę. Wykrzywił wargi w dobrze sobie znanym chłodnym uśmiechu, który zaraz zniknął. Przypomniał sobie wydarzenia z wilkołakiem i jego siostrą. Przymknął na moment, oczy poruszając się idealnie po ścieżkach jak i labiryncie ogrodu. Znał to miejsce od dziecka, wiedział doskonale gdzie co się znajduje, na co ma uważać, gdzie stawiać stopu, gdzie skręcać, aby szybko i bez przeszkód dość do wyznaczonego sobie celu. Przeszedł obok krzewów róży, sięgając dłonią do kieszeni i wyciągając z niego złoty klucz, zatrzymał się. Wsunął dłoń między krzewy, nie przejmując się tym, ze kaleczy sobie dłonie o kolce, a kropelki krwi powoli pojawiają się w miejscach zadrapań. Wyczuł zamek, wsunął do niego klucz przekręcając go i popychając nieco drzwi, aby się otworzyło wszedł do środka. Wyciągnął klucz z zamka, ale drzwi nie zamykał. Ruszył ścieżką przed siebie, nie śpieszyło mu się w ogóle, bo gdzie może się śpieszyć komuś, kto żyje wiecznie? No właśnie. Wciągnął do płuc świeży zapach kwiatów, które powoli zamykały swoje dzbanki, aby pogrążyć się we śnie, a nocne rośliny budziły się powoli pnąc się ku górze. Ominął łukiem jezioro i zasiadł na swojej ulubionej ławce, opierając ręce o oparcie i odchylając głowę do tyłu zamykając oczy całkowicie. Oddał się teraz swoim chaotycznym myślom, cały czas jednak będąc czujny na wszystko

Wtedy kiedy szła obrzeżem tego miejsca Nathaniela, raczej jakoś nie miała ochoty w te miejsce iść przynajmniej jakoś nie dzisiaj specjalnie, dlatego wtedy poszła w miejsce blisko jego miejsca i usiadła na ławeczce białej która była rok temu malowana, cóż ogrodnicy i inni, przynajmniej umieją zadbać o porządek, podziwiała fakt ich doskonałość robienia różnych kształtów od prostych do złożonych. Wtedy zaczynała myśleć kim była ta wredna zjawa, co nawiedza w każdym śnie. Nie mogła tego zrozumieć, przecież matki nie widziała na oczy, w dodatku nikt nie chce mi powiedzieć.. co ona wyleciała stąd czy co ?

Wiedział, że tu zajrzy. Czemu? Może po prostu znał swoją siostrę na tyle, aby wiedzieć o niej co nieco. Nie poruszył się jednak, wiedział, że jest w pobliżu, ale nie w jego miejscu. I dobrze. Kto wie jak by się zachowywała względem niego, po wczorajszym przedstawieniu. Nie miał ochoty na żadne kłótnie z nią, miał zbyt dobry humor, o wiele lepszy niż wczoraj. Szurnął sobie butem o ziemie, do tak z nudów. Przysłuchiwał się teraz piosence, jednego z ptaków, który postanowił sobie odpocząć na drzewie za nim. Pstryknął jednak po chwili palcem, a z niema zleciał czarny jak smoła kruk, odganiając wszystkie ptaki w pobliżu. Zasiadł na gałęzi, przyglądając się swemu panu paciorkowatymi bystrymi oczami. Śmierć - jego wierny towarzysz. W tedy właśnie otworzył swój umysł sięgając do umysłu siostry.
- Witaj siostrzyczko. Oh, jakiś koszmar? Czyżbym zakłócił twoje prywatne myśli? - mogła usłyszeć jego normalny ton głosu w swojej głosie. Nie chciało mu się bawić w jakieś gierki się postawił na monotonnie.

Wtedy pstryknęła palcem i pokazał się ogień, co mu by zrobić spalić twarz czy powiercić go nożem do siekania mięsa ? Hmm Ciężki wybór pomyślała sobie, wtedy zdmuchnęła ogień z palcem. Zero reakcji z tlenem pomyślała cóż o to chodzi. Spojrzała się w oczy braciszkowi..
- Cóż Zjawa mnie męczy całymi nocami i nie wiem kto to może być.. cóż problemy życiowe lub reinkarnacja - Odpowiedziała wrednym uśmieszkiem patrząc na niego. Wtedy nachyliła się do niego opierając się ramionami o ławkę.
- A czemu nie wróciłeś do Zamku ? Martwiłam się trochę o Ciebie - Odpowiedziała mówiąc delikatnym i spokojnym głosem, czasami ukazuje uczucia, ale strasznie rzadko wobec rodziny, a do Ojca jedynie sam może odczuć co do niego mam.

- Zjawa powiadasz? Może to jedna ze sztuczek upiorów? - zasugerował już na głos. Uchylił powieki i spojrzał prosto w oczy siostry, skrzyżował ręce na torsie nieodpychająca ją. Znał te jej sztuczki z ogniem i nijak go nie przerażały, ba wręcz bawiły. Czasem wyglądał jak dziecko popisując się swoimi umiejętnościami. Przechylił nieco głowę na bok, nie spuszczając z niej wzroku. Uniósł kąciki warg do góry.
- Jestem już dużym chłopczykiem Elizabeth. Potrafię o siebie zadbać. - odpowiedział jedynie. Nie musiał jej wyjawiać powodów swego postępowania. Wyprostował głowę pozbywając się uśmiechu. Zachował swą normalną beznamiętną minę.

- Ale nie oznacza ze mam się o Ciebie nie martwić, i tak raz Cię uratowałam przed wielką przepaścią, dlatego nie zapominaj bo dawno byś nie żył Nathaniel - Odpowiedziała syknęła głośnym głosem, w dodatku jej syknięcie było raczej drastyczne niż przejechanie po talerzu widelcem. Nachyliła się bardziej na niego znów ale nie straciła równowagi, wtedy dała buziaka w policzek siostrzany.
- Dobrze wiesz że o Ciebie dbam i nie mam zamiaru cię zostawiać na pastwę losu jak jesteś nawet dorosłym chłopczykiem Nathaniel - Odpowiedziała pokazując język chwilowo śmiejąc się z jego słów, jednakże uwielbiała przedrzeźniać ale nie wkurzać.

Jego czerwone ślepka zabłysły dziko, objął ramionami siostrę za szyję. Uśmiechnął się do niej promiennie, niczym mały słodki chłopiec.
- Mamusiu! A dostanę coś dobrego, za bycie grzecznym chłopcem!? - zapytał słodkim głosikiem. Wręcz irytującym. Zmrużył po chwili swoje oczy, a jego usta wykrzywiły się w chłodnym uśmiechu, który pewnie bardzo dobrze u niego znała. Uratowała go i co z tego? Ma ją za to całować po nogach? Niedoczekanie, odwdzięczył się jej już za to dawno temu i nie zamierzał wracać do tego incydentu.Puścił ją, tym samym popychając na ławkę obok siebie. Wystarczająco się napatrzył w jej ślepia.

Zrobiło jej się strasznie dziwnie. Wtedy nie wytrzymała ze złości, wtedy mógł piękne walory braciszek podziwiać jak można, wkurzać siostrzyczkę. Oczy też jej rubinowo zaświeciły.
- Co ja jestem niańka żeby ciebie pilnować - Odpowiedziała wrednym i chłodnym głosem. Naburmuszyła się niestety taktowym ciekawym wzrokiem spojrzała się na brata. Wtedy położyła swoją głowę o jego ramię, delikatnie tuląc ale niezadługo jednakże myślała o obawach czemu nie zna matki i nikt o niej nie mówią..

- Złość piękności szkodzi młoda. - rzucił jedynie. Objął ją swym opiekuńczym braterskim ramieniem. Fakt, faktem uwielbiał ją drażnić i widok jak się złości .. hah, bezcenne. Od czegoś się w końcu ma te młodsze siostry. On się matką nie przejmował nigdy, nie obchodziła go przez całe swe życia. Jak praktycznie każdy. On się przejmuje tylko sobą i tak pozostanie.

Przynajmniej miło by że tylko o siebie dba, ale tylko tak mówi i myśli ale jest inaczej pomyślała znów. Jednakże opierała się głową o jego ramię. Wtedy odczuła klepanie braterskie, przynajmniej to dla niej było miłe uczucie. Pomyślała sobie gdzie jej sługa ?
- Właśnie widziałeś mojego sługę ? - Odpowiedziała z ciekawością.

Zmarszczył brwi.
- Nie obchodzi mnie, gdzie on jest. Wzięłaś sobie go na głowę, to sama się o niego martw. - rzucił chłodnym i nieco ostrym tonem. Zrobił raz co miał zrobić z jej sługą i nie zamierzał się więcej nim przejmować. Za pewne, gdy tylko wejdzie mu w drogę nie będzie taki przychylny i w bardziej drastyczny sposób pokaże mu, gdzie jego miejsce. Oblizał wargi i zabrał rękę odsuwając się od siostry. Spojrzał w zamyśleniu przed siebie, opierając ręce na kolanach.

- Spokojnie Braciszku - Odpowiedziała tonowym głosem, nerwowy trochę się zrobił cóż wytłumaczy się sam sługa czemu go nie ma tak długo.
- A co mnie to, sam się wytłumaczy czemu go nie ma, nie będę za nim latać powinien raczej za mną, ale dziwne że sługa kiedyś był władcą Wilkołaków to mnie zaciekawiło - Odpowiedziała do brata trochę z ciekawością w głosie.

Uśmiechnął się półgębkiem, a tym uśmiechu czaiło się coś mrocznego. Nie odwracał wzroku od wcześniej upatrzonego sobie celu.
- Był, siostrzyczko. Był. Wymazałem mu wczoraj ten skrawek pamięci. - odpowiedział jakby to była najzwyklejsza rzecz na świecie. Owszem dla Nathaniel'a była, nie raz bawił się w wymazywanie pamięci, gdy chciał się zabawić z jaką dziewczyną, ale nie zabijać jej. Gdy sobie już ulżył i najadł wymazywał jej pamięć, wmawiając jakieś kłamstwa i znikał. Tak samo czynił ze swoimi wrogami. Przydatna ta jego umiejętność.

- Rozumiem, poczytam o nim w starej księdze bo słyszałam że był niebezpieczny i chce on zabić naszego Ojca, a właśnie przed twoim wymazaniem odczytałam to i dlatego wolę żebyś wiedział co on uczyni, a ja tego nie wytrzymam i wtedy w gniew wejdę Boginii Hekaty i Boga Asmodeusza którzy nade mną czuwają, wyczuła woń Ojca.
- Niedaleko jest nasz Ojciec, to ja idę do niego jak coś możesz iśc ze mną - odpowiedziała i wybiegła sobie stąd.

z.t

- Spokojnie. Ojca na pewno nie tknie. - odparł, wypuszczają nie potrzebne powietrze z płuc ustami z cichym świstem. On również wcześniej już wyczuł ojca, dlatego też zrobił się taki zamyślony. Próbował się z nim połączyć, jednak prawda była taka, że jest słabszy i nie ma na tyle mocy, aby wejść do jego umysłu.
- Pozdrów go ode mnie. - rzucił jeszcze za nią, zanim wybiegła. Wyprostował się opierając ponownie o ławkę. Podniósł wzrok na kruka, który przez cały czas obserwował tą żałosną scenę. Uśmiechnął się do ptaka kwaśno.
- No co? Pozory trzeba zachowywać. - rzucił swobodnie. Podniósł się i otrzepał swój czarny płaszcz, jakby się zabrudził. Pora opuścić to miejsce i tak długo już tu się zasiedział. A informacje, które dostarczyła Mu siostra były wystarczające, aby miał o czym myśleć przez następną noc. Wyszedł z zakątka, zamykając go za sobą na klucz. Odszedł w przeciwną stronę niż siostra.

zt

Cały czas zaciskał dłoń na jej nadgarstku, ignorując nawet jej zapieranie się czy coś podobnego. Wkroczył wielkimi drzwi do środka pałacu, zamierzał ją zamknąć w lochach, ale jakoś mu się odechciało w miarę jak się tam zbliżali. Nigdy jakoś nie przepadał za takimi miejscami, skręcił więc w stronę innych drzwi, wyszedł przez nie wraz z dziewczyną. Stanął na werandzie rozglądając się, czy przypadkiem niema nikogo z jego rodzinki w pobliżu. Jeszcze mu brakowało, towarzystwa. Ruszył dalej szarpiąc nieco mocniej za jej rękę, zszedł schodami na wielkie ogrody, przechodził zwinnie między rożnymi krzewami, kierując się w stronę krzewów różanych. Drugą dłonią sięgnął do kieszeni i wyciągnął klucz, zatrzymał się przed jednym z krzewów i wsuwając dłoń z kluczem między róże otworzy drzwi, które się znajdowały za nimi. Nie przejmował się pokaleczoną dłonią, wepchnął wilkołaczkę pierwszą i wszedł za nią, zamykając drzwi, żeby nie zwiała.

Chwilę zajęło jej złapanie równowagi, gdyż jego gwałtowność niemal zwaliła ją z nóg. Jeszcze tego by chciał by tu przed nim klęczała, też coś. Marszcząc brwi zwróciła się w jego stronę, lecz jej wzrok spoczął na kracie tuż za nim. Nie podobało jej się tu, a szczególnie dlatego, że na zamkniętych obszarach czuła się jak w durnym rezerwacie. Ma szarżować? Żebro nadal jej doskwierało, a ból niemal paraliżował przy gwałtowniejszym posunięciu. Czuła się na straconej pozycji, jednak instynktownie nie chciało odpuścić sobie walki. I tak mu się należało, chociażby za takie traktowanie jej osoby. Warknęła głucho przecinając zalegającą dookoła nich ciszę.

Posłał jej łobuzerski uśmieszek, zbliżył się do niej na odległość pół metra. Splótł sobie ręce za plecami. Tyle myśli mu chodziło po głowie, co z nią zrobić. Jednak za każdym razem, odrzucał wszystkie myśli. Przypomniał sobie jej pewne słowa.
- Mówisz, że patrzenie na mnie przyprawia cię o mdłości, co? To ja się postaram, abyś musiała patrzeć na mnie cały czas. Tak. Wy wilkołaki nadajecie się tylko po to, aby służyć nam, władcom nocy. - wymruczał ostrym tonem. Pewnie już się domyśliła to zamierza z nią zrobić. Sługa się czasem przydaje, zwłaszcza ktoś taki, kto może mu dać więcej mocy niż ktoś inni. Schylił nieco głowę, przyglądając się jej teraz z pod byka, z kamiennym wyrazem twarzy.

Wykrzywiła wargi w grymasie. Miała by służyć komuś jego pokroju? Samo myślenie o tym wystarczało by wszystkie dotychczasowe, miło spędzone chwilę traciły na swej barwności stając się szare, zatarte i pozbawione większego sensu. Może i w jego mniemaniu ich niższy gatunek, dla niej jedyny, który wydawał się być dobrym i praktycznym, powinien służyć tak zadufanym i egoistycznym postaciom jakie reprezentuję właśnie on. Pomylił się nieco, choć zastanawiało ją również, gdzie by podobną tezę odczytał. Może w jakiejś bajce?
- Chyba śnisz. Albo gorzej - masz mylnie przeświadczenie o tym iż ulegnę tylko dlatego byś mnie nie zabił. Czyżbym wprowadzała chaos do twojego planu? Cóż, to już jest rzeczywistość. - stwierdziła bezbarwnym tonem. Na zbyt wiele sobie pozwalał i o zbyt wielu rzeczach śnił. Nie był nikim na tyle ważnym, a nawet jeśli to polityka i tak stała u niej na najniższym z miejsc. Byłby królem, a ona uważała by go za niewartego uwagi.

- Oj śnie, śnie. A to będzie twój koszmar. - rzucił, zbliżając się jeszcze. Złapał ją za podbródek, patrząc prosto w oczy. Prześlizgnął się po chwili na bok i jednym ruchem kopnął ją pod kolanami, powodując, że się zachwiała. Pchnął ją dłonią w plecy wywalając na ziemię.
- Będziesz mi służyć, czy tego chcesz, czy nie. - syknął. Przewrócił ją butem na plecy, naciskając nieco na jej połamane żebra.

- To ja chce się obudzić. - stwierdziła, komentując jego pierwszą wypowiedź. W końcu jeśli zaznaczył iż jest to jej koszmar to musi być w stanie go kontrolować. Oczywiście mogła się mylić i zapewne tak było, bo gdyby nie... Cóż, nie leżała by znów na ziemi i nie czuła by tego cholernego buta na żebrach. Poruszyła się niespokojnie starając się jak najmniej naruszyć uszkodzone części ciała.
- Błąd. Nie będę i choć moje zdanie nie ma tu najmniejszego znaczenia, wyrażam definitywny sprzeciw. - wprawdzie mówiła jedynie po to, by sobie po prostu pomówić. Nie miała na niego wpływu, zaś widać było iż na nią on ten wpływ ma ogromny. Jej przeznaczenie wydawało się jakieś szczególnie nieprzyjazne, a los miał chyba niezły ubaw.

- To nie koncert życzeń. - mruknął. Sięgnął do paska spodni i wyciągnął stamtąd swój sztylet. A no nosi się rożne rzecze przy sobie, nigdy nie wiadomo co nam się przyda w danej chwili. Nic sobie nie robił z jej sprzeciwów, nadepnął nogą na jej rękę przyciskając do ziemi. Zmusił ją do rozwarcia dłoni, przyłożył czubek sztylety do wewnętrznej strony jej dłoni. Zerknął na nią kątem oka i uśmiechnął się bezczelnie. Przeciął jej skórę dość głęboko, aby się nie zagoiło całkowicie i pozostała blizna, wyciął jej coś na kształt wampirzego kła. *tak, tak. Właścicielka kont, nie jest w ogóle kreatywna i nie ma pomysłu na znamię xDD* Wciągnął do płuc zapach krwi, która zaraz zaczęła spływać po przeciętej skórze. Puścił jej rękę unosząc ją do swoich warg, zlizał koniuszkiem języka nieco krwi, naruszając jej rany. Uśmiechnął się beznamiętnie i puścił jej dłoń odsuwając się o parę kroków. Pozbył się krwi z ostrza i schował go.

Nawet nie miała zamiaru się zastanawiać nad tym, jak to wpłynie na jej karierę, gdziekolwiek. W końcu jak miała by się komukolwiek wytłumaczyć z posiadanej na ręku blizny? Bezpośrednie wymamrotanie iż się cięła jest tak samo mądre jak ukazanie historii z wampirem w roli głównej. Gdzie by prędzej trafiła, do pracy czy do psychiatryka? Warknęła, jednak zdawać by się mogło, że nie było w tym warknięciu już tyle pewności co ostatnim razem. Trudno przychodziło jej pogodzenie się z jakimiś aż nazbyt niewiarygodnymi faktami, a to były przecież właśnie takie. Chyba powstrzyma ten chaos później teraz jest czas na coś pożyteczniejszego.
- Uzyskałeś jakąś chorą satysfakcję? Na twoim ciele nie ma już miejsca na blizny? - spytała mając nadzieje, ze chociaż bezczelny ton brzmi tak samo jak zawsze. Jeśli jej własny głos ją zdradzi to może od razu zaprzestać jakiekolwiek walki.

/ej, ej. Ciekawe jak tu wlazłeś. Drzwi są zamknięte T_T


- Tak. Daje mi to rodzaj satysfakcji. - odpowiedział z chłodnym uśmieszkiem. Skrzyżował ręce na torsie, zrobił co zrobić miał. Teraz ma nad nią jeszcze więcej władzy, co mu się bardzo podobało. Zmrużył nieco swoje ślepka i ruszył sobie w stronę łapki, gdzie zasiadł. Nie musiał się martwić, że ucieknie, bo zamknął drzwi, a klucz ma przy sobie. Przyglądał się jej ze znaczniej odległości, a uśmieszek nie schodził z jego ust.

Nie pomogło by zrobienie miny nadąsanej księżniczki, więc postanowiła nie prezentować sobą niczego. Nawet ten ból stał się już dla niej czymś naturalnym, w końcu w podobnych sytuacjach była już parokrotnie i z własnego doświadczenia wyciąga iż lepiej to po prostu ignorować. Jeśli nie przejdzie to wtedy można zacząć myśleć. Choć nie patrzyła w stronę persony wampira to sama obecność sprawiała, ze chciało jej się krzyczeć. Nie wiele musiał robić by doprowadzać ją do stanu graniczącego z furią, a teraz dochodził do tego fakt, że jest jego domniemanym...sługą? Chyba tak właśnie pobrzmiewało to w jego wargach.