Plaża.

Chłopak leciał razem z dziewczyną, no w stronę wody czyli ów oceanu. Po jakieś trzydziestu minutach byli właśnie tutaj a on spokojnie leciał nad wodą. Uśmiechnął się bo widok był przynajmniej jego zdaniem w miarę ładny albo i piękny zależy od gusta. Lekki wiaterek czuli lecąc tak.
- I jak Ci się podoba?
Zapytał patrząc na nią, w sumie to nawet miła dziewczyna z niej jest jak się jakoś z nią kontakt złapie.

-Jest super! -krzyknęłam. Chyba zapomniałam o tym, że za pięć dni pełnia. Brzuch jednak zaraz mi o tym przypomniał, kłując mnie ostrym.. No, może nie jakoś bardzo ostrym, ale nieprzyjemnym i uciążliwym bólem. Właściwie nie jestem masochistką, więc żaden ból nie był przyjemny... Złapałam się za bolące miejsce. Jak Crisis to zauważy, to najpewniej padnie pytanie o chorobę lokomocyjną, więc postanowiłam uprzedzić chłopaka. -To przez zbliżającą się pełnię. Czasem tak mam... -uśmiechnęłam si do niego lekko,a brzuch wydał z siebie niepokojący dźwięk, podobny do burczenia. -Chociaż.. w sumie możemy wylądować gdzieś na chwilę... -dodałam po owym dźwięku. Crisis raczej go nie usłyszał przez świszczący wiatr, ale wystarczyło, ze dotarł do moich uszu.

No i właśnie on chciał zadać takie pytanie no ale uprzedziła go odpowiedzią. I tak po tym już miał zamiar wylądować na ziemi więc dziewczyna nie musiała nic mówić.
- Dobrze, czas na mały postój.
Uśmiechnął się mile po czym skierował w stronę ziemi i tam wylądował. Postawił dziewczynę właśnie na ziemi i przyglądał jej się. Kilka chwil później wrócił do swojej ludzkiej postaci. No tak, ubranie jakie miał na sobie teraz było prawie całe podarte, na szczęście jego przynajmniej jakoś spodnie przetrwały i nie widać nic zboczonego w nim. No jedynie nie ma na sobie górnej części ubrania ta, ta przemiana daje mu fajne bonusy ale po powrocie aż szkoda mówić o jego ubraniach. Ile on już na to kasy wydał...

Odetchnęłam lekko gdy dotknęłam nogami ziemi. Zakręciło mi się trochę w głowie, więc usiałam, żeby nie zaliczyć 'niedźwiedzia; z ziemią. Kostucha stanęła obok i zwinęła skrzydła. Przyglądałam się transformacji chłopaka. Było to właściwie jedynie odtworzenie przemiany z łąki od tyłu, więc wrażenie nie było aż tak ogromne. Za to 'atrakcja' po transformacji... No, starałam się nie patrzeć na jego klatę. Bałam się, że się zaczerwienię. -Czyżby jegomość Ci się podobał? -swoim zwyczajem spytał Pan Śmierć. Nie mogłam mu jednak odpowiedzieć, sama tylko zaczęłam się zastanawiać, co bym rzekła, gdybym mogła. Brzuch znów zaburczał. Wsunęłam dłoń pod koszulkę i poczułam.. futro. -No pięknie.. -mruknęłam cicho. Niekontrolowana przemiana. Tak, przed pełnią się zdarzała.

On jednak przyglądał się dziewczynie no i nie za bardzo zrozumiał co miała na myśli mówiąc "No pięknie" więc usiadł obok niej i patrzył na nią.
- Coś się stało?
Na jego twarzy pojawił się lekki ale miły i przyjazny uśmieszek. No i po tym uśmieszku położył się na ziemi i spojrzał w niebo. Czy ona ma okres? Tak, pierwsza myśl jaka przeszła przez jego głowę, ale zapewne była zła. No ale czytać w myślach innych nie potrafił tak więc po prostu strzelał. Kątem oka zerkał na dziewczynę. Ciekawiło go co dalej się tutaj stanie, ale trochę przeszkadzało mu jego podarte ubranie ale z tego powodu nic zrobić nie mógł.

-Zaraz zobaczysz, co się stało... -westchnęłam tylko. przemiana była powolna, i nieco mniej nieprzyjemna niż zwykle, ale była niepowstrzymana. Po prostu się działa i już. Może i były jakieś środki na jej powstrzymanie, ale nie były mi one znane, więc można powiedzieć, że nie istniały. I w tej chwili zaczęłam powoli zarastać brązowo - beżowym futrem. W odruchu inteligencji ściągnęłam jeszcze buty, żeby rosnące stopy ich nie rozerwały. Skarpetek jednak już się nie udało. Najpierw się rozciągnęły pod naporem rosnących łap, by w końcu zostać rozdarte przez pazury, które wyrosły mi tez na dłoniach. Włosy się skróciły, a spod nich wyrosły wilcze uszy. Te ludzkie natomiast zniknęły. Potem rozległ się jeszcze dźwięk rozrywanego materiału. To rosnące nogi rozdarły jeansy na kolanach. Przynajmniej, jak zawsze zresztą (na szczęście) bluzka na ramiączkach i stanik przeszły przemianę bez szwanku. na koniec wyrósł mi jeszcze wilczy ogon. -Fiu fiu... -zagwizdał Kostucha. Zawsze to robił, chociaż widział przemianę już tyyyyyle razy. -Yyy.. Roar? -warknęłam tylko cicho, unosząc lekko ramiona i unosząc brwi, jakby w geście przeprosin.

Mężczyzna jednak przyglądał się przemianie dziewczyny z ciekawością. Miał okazję walczyć z wilkołakami oraz ich bronić ale wtedy nie przyglądał się przemianie. Widać nie tylko on dzisiaj stracił trochę ubrania swojego chociaż ona w mniejszym stopniu. Ciekawe, przemiana zachodziła naprawdę fajnie jakby się temu przypatrzeć. Gdy dziewczyna już była w swojej wilczej formie on podszedł do niej i może jej się to nie spodobało ale on podrapał ją za uszkiem. No i robił to przez chwilę no chyba ze dziewczyna wyrwała mu się w tym momencie. jeśli nie to po tym usiadł sobie przed nią.
- No jednak mam okazję podziwiać Twoją wilcza naturę.

Choć drapanie za uchem bardziej kojarzyło mi się z pieszczeniem kota niż psa, to było przyjemne i uśmiechnęłam się lekko. Potem spojrzałam mężczyźnie w oczy. Moje miały kolor różu, ale tylko przez chwilę. Potem na chwilę nabrały barwy czerni, by w końcu stać się błękitne. -Jednak tak. -przyznałam, wciąż z lekkim uśmiechem na twarzy. -Ale to nie z mojej woli, więc tak jakby się nie liczy. -pokazałam Crisisowi język. Złośliwość? Zapewne. Cóż, w końcu pięć dni do pełni. Ogólnie to i tak było nadzwyczaj spokojnie... -Naciesz się, bo za kilka minut to minie i będę mogła wrócić do ludzkiej postaci. -co właściwie nie oznaczało, że to zrobię. Pomachałam ogonem i znów się uśmiechnęłam. Po namyśle puściłam Crisisowi też oczko.

Cri natomiast cały czas przyglądał się jej drugiej naturze. Pewnie jeśli byłby wilkołakiem to okazałaby się ona jedną z ładniejszych wilczyc w okolicy no bo kilka widział, ale nie jemu to oceniać tylko jej rasie. On jest demonem czy tam upiorem jak wolicie.
- Dobra, dobra liczy się liczy bo ujrzałem tę ładne wliczę spojrzenie.
Uśmiechnął się po czym trochę przybliżył do niej i patrzył w jej oczy. W sumie nie wiedział czy ów wilczycy może podobać się jego zachowanie ale on zawsze robi to co myśli. Ponownie podrapał ją za uszkiem, następnie jakby pogłaskał po główce.
- Słodka wilczyca. Nie miałbym nic przeciwko gdybym taką miał.
Powiedział żartobliwie po czym sam pokazał jej język i uśmiechnął się po tym znowu lekko. Ciekawiło go dlaczego nie chciała wcześniej pokazać mu swej drugiej natury oraz dlaczego od razu będzie chciała do ludzkiej postaci wrócić.

-Niech Ci będzie... -westchnęłam z uśmiechem, a na określenie wilczego spojrzenia aż trochę się zaczerwieniłam, co ukryło futro. Właściwie to wcześniej słyszałam podobne rzeczy tylko od moich przyjaciół z zaświatów. Ogólnie to chyba za rzadko się w tej swojej zwierzęcej formie pokazywałam, bo z żadnym wilczkiem tak oficjalnie nie rozmawiałam. Znaczy, dawno nie rozmawiałam. Kiedy Cri podrapał mnie znów za uchem, aż cichutko zamruczałam. -Słodka wilczyca? -dopytałam. -I mówisz, że chciałbyś taka mieć? ale w jakim sensie? Duchowym, czy fizycznym? -oho, skutki pełni. Zalecanie się do przedstawicieli płci męskiej. Heh... Muszę się opanować.

Ciekawe czyżby ona próbowała go podrywać? W pewnym momencie po prostu popchnął ją na ziemię i nachylił się nad nią uśmiechając się.
- Wiesz, sens ma dopiero znaczenie przy odpowiedniej partnerce, jaką mogłabyś być. Ale kto wie w jakim sensie chciałbym, może kiedyś będziesz mogła to sprawdzić.
Lubił się droczyć, domyślał się raczej że to skutki tego że zbliża się pełnia ale mimo wszystko trochę chciał się z nią pobawić. Dłonią przejechał po jej wilczym pyszczku delikatnie nawet bym powiedział. Po chwili dodał.
- Słodka wilczyco.

Odpowiedniej partnerce, jaką mogłabym być? Zaczynało się robić trochę... jakby to ująć... miłość przybyła na wybrzeże, o. A ja nie do końca byłam pewna, czy go kochałam. Nie, an pewno byłam pewna, że go nie kochałam. Może już nie patrzyłam na niego jak na zboczeńca, ale tez nie jak na kochanka czy partnera życiowego, bez przesady. No i choć dla mnie rasa mojego.. chłopaka, była bez różnicy, to ta zwierzęca połowa wolałaby jednak wilkołaka. Po namyśle ja też. Lepiej by mnie rozumiał i w ogóle... -No to się z owym waściem nie zabawiaj, tylko go spław.-rzucił jakby ostrzegawczo Kostucha. I miał w sumie rację. Może nie spław, ale przyhamuj. -Wiesz co? -zaczęłam, nie wiedząc do końca, co zrobić z rękoma. W końcu jedną włożyłam pod głowę, drugą wyprostowałam do tyłu. -Polubiłam Cię iw ogóle... jednak nie jesteś tym zbokiem, którego poznałam na mostku w parku. Ale... Nie będę odpowiednią partnerka dla Ciebie. Za młoda dla Ciebie jetem. -pokazałam mu język. Na razie nie starałam się spod niego wyjść. Na razie. -No i różnica rasowa... -dodałam jeszcze po chwili. -Ja bym jednak potrzebowała wilkołaka. On mnie zrozumie. W sensie przemian i tak dalej. No wiesz, sam też przez to przechodzi... -uśmiechnęłam się lekko.

W sumie to słuchał jej po czym najzwyczajniej na świecie podniósł się z niej no i położył się obok.
- Luzik, było minęło i nie ma co wspominać.
Odpowiedział spokojnym i serdecznym głosem. Ha, pierwszy raz w życiu od bardzo bardzo wielu lat został spławiony. No ale każdy kiedyś zostaje przecież odrzucony. Jednak jej stwierdzenie o przemianach akurat było głupie bo przecież on również przechodzi przemianę w coś, no raczej demonicznego niż wilczego. Spojrzał sobie w niebo i oglądał przez chwilę chmury po czym przymknął oczy i trochę sobie rozmyślał. Różnica między rasami akurat trochę go bawiła. Skoro najwięksi wrogowie jakimi są wampiry i wilkołaki są ze sobą to dopiero dla niego była czarna magia.
- Mogło być zabawnie.
Dodał po chwili, ale to raczej tak jakby bardziej do samego siebie w tej sprawie. Nie za bardzo w sumie wiedział co miałby mówić.

Uśmiechnęłam się jeszcze do niego. -Mogło, ale ja jednak nie lubię robić nic na się. -usiadłem o obróciłam się trochę, żeby mieć go na froncie. -Może jeszcze coś się zmieni, kto wie. -puściłam mu oczko. Pewnie niepotrzebnie robiłam mu nadzieję, z drugiej jednak strony... Lubiłam go, a to już niezły początek. No i teraz poznać jakiegoś porządnego wilkołaka... Albo tak stary, że pamięta średniowiecze, albo za bardzo dał się ponieść nowoczesności, te wszystkie mody i tak dalej... Hrabia odpowiedzialny za moja przemianę urodził się około roku tysiąc siedemsetnego. Nie miałam pojęcia, skąd to wiem, ale po prostu tak było, jakby przekazał mi część swoich wspomnień dotyczących tamtych czasów. Z 'tajnych' źródeł wiedziałam też, że żyje, ale z miesiąca na miesiąc chęć do zabicia go malała. Chyba nie miałam mu już tak za złe za moja przemianę i śmierć rodziców. Przywykłam i tyle. A wilkołactwo nawet mi się podobało, przynajmniej tak ogólnie.

Uśmiechnął się lekko pod nosem po chwili odpowiadając.
- Dwa razy do tej samej wody nie wchodzę.
Mogło zabrzmieć to zabawnie, ale z reguły przyzwyczaił się do tego że dwa razy nie próbuje nic związanego z daną osobą. W sumie mały romansik wydawał się dla niego zabawny, taka odmiana od ciągłego zabijania. Ale nie tym razem. Cały czas oczy jego były przymknięte, w sumie jakby wsłuchiwał się w mały wiatr który co jakiś czas rozwiewał jego włosy mimo to ze leżał. Podniósł jedną rękę do góry w kierunki nieba i otworzył oczy.
- Zawsze lubię popatrzeć na nie przez chwilę przed trudniejszym zadaniem lub... z czystych nudów. Przynajmniej nie znika jak ludzie jak i nie umiera jak znajomi.

-No jak chcesz. -wzruszyłam tylko ramionami. W zasadzie powiedziałam to, żeby go trochę pocieszyć. Ale właściwie nie wydawał się smutny, więc po co? Spojrzałam w kierunku morza. Fale podmywały brzeg i cofały się. Podmywały i cofały. Czułam, że już mogę przybrać ludzka postać, ale jakoś.. czy to z lenistwa czy chęci pozostania w wilczej formie, nie zrobiłam tego. Na brzegu znów bawiły się, częściowo brodząc w wodzie, dwa psie szkielety. A właściwie nie były to jeszcze szkielety. Były to rozkładające się psy. Zombie, jakby to wiele osób teraz określiło. Spojrzałam na Crisisa akurat, gdy zaczął swoja wypowiedź. powiodłam wzrokiem za jego ręką. -A ja się z Tobą nie zgodzę. -zaczęłam. -Widzisz tę chmurę podobną do buta z piórami przy pięcie? Takiego, jakie nosił Hermes, posłaniec greckich Bogów. To patrz. -but jeszcze chwilę był butem, ale po chwili zmienił się w coś, czego nawet nie dało się opisać. -Chmura niby nadal jest, ale but zniknął. To tak, jakby Twój znajomy nadal był, ale po wypadku i stał się warzywkiem. -przedstawiłam chłopakowi swój punkt widzenia. -No i czasem niebo jest bezchmurne. -dodałam jeszcze. Zerknęłam na chłopaka, a potem na morze. Zaczęłam się rozbierać, Ale tylko do bielizny. -Choć, popluskamy się! -trąciłam go lekko i pobiegłam w stronę morza, po drodze zmieniając się w wilka i gubiąc bieliznę. Teraz była zwierzęciem, więc to i tak bez różnicy. Wbiegłam na płytka wodę i zaczęłam skakać razem z psami zombie.

No i widać rozmowa na ten temat właśnie się skończyła, jednak wtrąciła się i dodała swoje dwa grosze jeśli chodzi o niebo. Jemu niekoniecznie chodziło o chmury. tylko o samo pojęcie nieba. Zawsze jest, czy to dzień czy to noc zawsze patrzeć na nie można. Ale jej punkt widzenia był nawet ciekawy. Trochę źle ze mówiła coś o znajomych, bo on ma jedynie rodzeństwo, a raczej jednego członka swojej rodziny z którym wiele, bardzo wiele lat temu stracił swój kontakt.
- Tak.. może i masz rację.
Po prostu jej przytaknął, jakoś nie chciało mu się sprzeczać w tej sprawie. Nagle dziewczyna no zaproponowała coś bardzo dziecinnego, przynajmniej z jego punktu widzenia ale czemu by nie. Przez chwilę przyglądał się jej a następnie sam wstał po czym rozebrał się, prawie do naga bo został w bokserkach i pobiegł w stronę morza. On nie widział jej znajomych psiaków więc uśmiał się widząc jak ona skaczę, uderzył dłonią w wodę, w celu by jej krople poleciały na jej wilczą formę.

-Hej! -krzyknęłam, ale nie byłam zła. Sama chciałam się pluskać, co nie? Jako, że nie za bardzo miałam czym uderzyć wodę, żeby ta ochlapała Crisisa, a przemiana tez nie wchodziła w grę, byłam w końcu naga, obiegłam go dookoła i wskoczyłam mu na plecy. -A teraz pędź mój rumaku! -krzyknęłam i zaczęłam się śmiać, ale trudno jest się na czymkolwiek i kimkolwiek utrzymać, jak sienie ma dłoni. Efektem braku dłoni u mnie, a raczej wilka, którym byłam, był upadek do wody, na plecy... grzbiet. Chwilę kotłowałam się w wodzie, w końcu udało mi się usiąść. -Tfu. -wyplułam jakiegoś glona i trochę wody. -Bleh, niedobre. -stwierdziłam oczywistość i spojrzałam na psy zombie, które przerwały zabawę, żeby się ze mnie pośmiać. Po chwili jednak podchwyciły pomysł ujeżdżania Cri, więc próbowały na niego wskoczyć. Czasem na chwilę siedziały na jego plecach, czasem przez niego przenikały i lądowały w wodzie, nawet jej nie rozchlapując. Chłopak raczej nie mógł ich poczuć ani zobaczyć. A nawet na pewno.

On natomiast uśmiechał się widząc, co ona kombinuje a raczej próbował to przez chwilę dowiedzieć się co on planuje. Stał w miejscu rozglądając się aż nagle.. poczuł że skoczyła mu na plecy a jej tekst go normalnie rozwalił.
- No to wio
Powiedział i chciał już biec kawałek aż ona.. wpadła do wody. Ta, normalnie złapał się za brzuch oglądając ją leżącą w wodzie.
- Brawo... brawo
Mówił to poprzez śmiech, który był jeszcze mocniejszy w momencie gdy wypluła jakiegoś glona, normalnie aż przewrócił się i siedział w wodzie patrząc w jej stronę. W sumie myślał by zrobić tutaj małą zasłonę, ha para wodna by trochę zabawnie wyglądała ale darował sobie ten pomysł.
- No, może jednak pojawisz się w ludzkiej formię? Wiesz, łatwiej mi będzie Cie pluskać, bo tak to malutki wilczek jesteś
On jednak nie skojarzył faktu że ona jest bez bielizny, no po prostu mu się zapomniało o tym.

-Wiesz, normalnie bardzo chętnie koniku, ale chciałaby Ci przypomnieć, że moja bielizna została na plaży, o tam. -pokazałam łapką w omawiana stronę. -Czyli przemiana odpada, nie mam zamiaru pokazywać Ci się nago. -pokazałam mu język, po czym na niego zzezowałam. Był na nim jeszcze jeden, trochę mniejszy, glon. -Tfu. -tego również wyplułam. -Tak, śmiej się dalej. -wstałam i skoczyłam na niego, przewracając go do wody. Złapałam w pyszczek jakiś przepływający obok glon i włożyłam mu go do ust. -Smacznego! -rzuciłam jeszcze i uciekłam, śmiejąc się, zanim podjął się zemsty. A moi psi przyjaciele pobiegli za mną.

No tak, jak mu przypomniała to on spojrzał na plażę, ale jej jakby atak nie to że go zdenerwował czy coś, ale takie coś udał i szybko zerwał się na równe nogi. "Może tak mały psikus?" Uśmiechnął się a bielizna dziewczyny... po prostu spłonęła, ale raczej ona nie mogła tego zauważyć bo przecież uciekała przed Cri. A to będzie miła a może niemiła niespodzianka dla niej. W sumie nie miała okazji zwrócić uwagi na brzeg bo Cri cały czas można powiedzieć siedział jej na ogonie (nie dosłownie). W pewnym momencie skoczył na nią, łapiąc wilczka w tali i przekręcił tak że leżała ona razem z nim w wodzie.
- Wiesz... może zjesz coś ze mną?
Jedną ręką ją trzymał, natomiast drugą znalazł jakiegoś glona którym... obwiązał jej pyszczek.
- Przynajmniej teraz nie zjesz nic zielonego.
Zaśmiał się cicho.

-Aaaa! -krzyknąłem ze śmiechem, gdy mnie złapał. Na szczęście miał dobry refleks i mnie nie przygniótł do ziemi. Miał rację, nie zauważyłam tego, co się stało z moja bielizną. Otrzepałam się z wody, na ile mi to pozwalał uścisk. -Zjeść coś z Tobą? jeszcze zależy co i gdzie, ale tak ogólnie to bardzo chę...- inie dokończyłam, bo chłopak obwiązał mi pysk czymś zielonym. -Mmmphh. -wymamrotałam przez zawiązany pyszczek. Pochyliłam nieco głowę i z pomocą rpzednich łap jakoś udało mi się zsunąć glona. -Uważasz, że to było zabawne? -spytałam z teatralną złością. -To teraz ja się pobawię. -to rzecząc, na nadgarstkach Cri pojawiły się metalowe obręcze, a zaraz potem ręce chłopaka poluźniły uścisk. Nieważne, jaką siłę fizyczna by miał, nie mógłby się temu przeciwstawić. Zeskoczyłam z niego, a obręcze pojawiły się również na kostkach. I tak, kontrolując wytworzony przeze mnie metal, kazałam Crisisowi wstać. Wyszło to trochę koślawo, ale... -No i co teraz, moja mała marionetko? -Oparłam się łapami o jego brzuch.

No w sumie coś tam mówiła ale za szybko związał jej pyszczek i do końca nie usłyszał ale zrozumiał to po swojemu że może jednak chętnie. Ta, chłopaczyna myślał ze ma przewagę co okazało się jego błędem. W sumie gdy ona podnosiło go swoją mocą.. on miał wrażenie jakby zaraz miał paść twarzą prosto w wodę no ale udało się i stał.
- No wiesz co?.. Ja swoich mocy nie użyłem
Powiedział udawanym, teatralnym oburzeniem patrząc na nią a następnie pokazał jej język. Teraz zrobiłby pewnie jakiś numer ale nie myślał na razie o tym, po prostu się śmiał cały czas.
- Wiesz, już mnie Twoim nazywasz? Aż tak Cię pociągam?
Powiedział zadziornie patrząc na nią, ale ona w swoich wypowiedziach już dwa razy stwierdziła jakby był jej, oj tak to miało być droczenie z jego strony z nią. Puścił jej oczko.

-Ale ja swoich użyłam. -uśmiechnęłam się szeroko. -Pierwsza! Pierwsza! -zaczęłam krzyczeć radośnie, skacząc. -Sam się prosiłeś, o! -mimo to, zdjęłam bransolety z jego przegubów. -Nie, nie aż tak. Po prostu powiedziałam tak, bo ja Cię kontroluje... kontrolowałam. -poprawiłam się. -Przynajmniej częściowo. Ale mogłam nałożyć Ci podobne obręcze na palcach, a potem na brodzie i szamałabyś glony ze smakiem. -odwróciłam się i ruszyłam w stronę plaży. Nikogo poza nami na niej nie było, wiec wychodząc z wody przybrałam postać wilkołaka. Odwróciłam głowę i spojrzałam na niego kusząco, ale gdy mój wzrok padł na ziemię w miejscu, w którym zostawiłam bieliznę... -Oż Ty! -zmuszona byłam znów przybrać wilczą formę. Spojrzałam na niego, tym razem już naprawdę wkurzona. No dobra, może nie był to szał bitewny i żądza krwi, ale byłam zła. Teoretycznie mogłam założyć same spodnie i bluzkę, ale potem przez tydzień albo i więcej męczyłabym się z otarciami od szwu spodni na... wiecie gdzie.

Widać że dziewczyna miała niezłe poczucie humoru, po prostu on śmiał się cały czas gdy to zaczęła się powtarzać oraz wspomniała co mogłaby mu zrobić. Uważnie przyglądał się jej aż tu nagle.. wybuchł śmiechem gdy przybrała wilcza formę.
- Ale przecież ja nic nie zrobiłem
Udawał głupka patrząc na nią, a po chwili już stał za nią, w sumie jego przemieszczenie było szybkie jak mrugnięcie okiem.
- Czekaj czekaj, mogę Ci to jakoś wynagrodzić? Powiedzmy kolacja gdzie tylko chcesz.
Powiedział po czym podniósł swoją bluzkę którą i podszedł do jej wilczej formy, którą po prostu swoją bluzą zaczął wycierać.
- Śmiało wróć do ludzkiej formy i wytrzyj się moją bluzą.
Powiedział po czym, odwrócił się by nie uznała go za zboka i patrzył w przeciwnym kierunku.