Łąka

Przyszedł tu i rozejrzał się. Zobaczył Upiora i dziewczynę, w której rozpoznał wilkołaka.
Usiadł w trawie nieopodal nich i przyglądał się. Był ciekaw co zaraz zobaczy.

Był ciekaw czy dziewczyna zgodzi się, w sumie był pewny że raczej odmówi ale tutaj miła niespodzianka. Gdy weszła na dłoń jego on wstał a dziewczyna była teraz jakieś pięć metrów nad ziemią. Uśmiechnął się po czym rozprostował skrzydła swe i chwile później oboje byli dosyć wysoko. Leciał wolniej niż lata zazwyczaj bo nie chciał by spadła ona z ręki jego więc leciał tak w miarę spokojnie i umiarkowanie. Dziewczyna mogła teraz podziewać widok jakby z lotu ptaka, prawię całą okolice. Cri natomiast zauważył nowo przybyłego wilkołaka dopiero jak odlatywał z ziemi więc nie zdążył się nawet przywitać. Ogólnie widok z tego miejsca był bardzo ładny a i pogoda nie była taka zła więc powinno to się spodobać dziewczynie.
- I jak?
Uśmiechnął się i wzleciał jeszcze wyżej, aż w pewnym momencie surfowali między chmurami.

Zauważyłam, a raczej wyniuchałam, jednego z moich braci, ale zdążyłam mu tylko pomachać, bo zaraz wznieśliśmy się w powietrze i wilkołak stał się tylko małą, czarna kropką na tle zieleni trawy. A sama łąka również malała. Teraz widziałam wszystko w promieniu... no, dużym i tyle. Kostucha spokojnie za nami nadążał, w końcu mógł się poruszać z prędkością większą od światła. Bym w końcu śmiercią, prawda? Mógł być gdziekolwiek i kiedy tylko chciał.
Widok był wspaniały. Pewnie dlatego, że widziałam świat z takiej perspektywy pierwszy raz. -I jak? -musiałam prawie krzyczeć, żeby zagłuszyć świst wiatru. -Jest super! -cieszyłam się, że zgodziłam się na tą wycieczkę. A lot w chmurach był chyba najlepszy. Tylko stężenie tlenu było tu niższe, więc i nieco duszno było.

Zabawne, w pewnym momencie minęli się z chmurami o różnych kształtach, a raczej te same które oglądali gdy byli na dole. Cóż on już przyzwyczaił się do takich lotów więc dawał radę. W pewnym momencie jakby stanęli na jednej z chmur.
- Więc, lecimy..
Zaśmiał się, a słychać go raczej dało się dobrze a po chwili chmura pod nimi jakby przerwała się na wylot a oni lecieli w stronę ziemi, nawet jakiś samolot po drodze minęli. A jak byli jakieś dwadzieścia metrów nad ziemią zatrzymał się.
- Masz może jakieś miejsce które chcesz zobaczyć z punktu innego spojrzenia?
Spojrzał na nią i uśmiechnął się.

Patrzył na to co oni wyczyniają w powietrzu. Uśmiechnął się tylko i wstał. Ciekaw był co oni będą dalej robić. Podszedł więc do nich i spojrzał w ich stronę. - Witajcie! Krzyknął im aby usłyszeli.

Kiedy przelecieliśmy przez chmurę, poczułam kropelki wody na twarzy. No tak, w końcu chmury były parą wodną. I dopiero teraz zauważyłam, że jest mi trochę chłodno. Ale zmierzaliśmy już w stronę matki ziemi, więc temperatura wracała do normy. Zdanie wypowiedziane przez Crisisa brzmiało trochę dziwnie, ale sens udało mi się pojąć. -Hmm... -chwilę się zastanawiałam. Co bym chciała zobaczyć z lotu ptaka? Hmm, hmm, no co? -Wiem! Chciałabym zobaczyć morze! -krzyknęłam uradowana taką niepowtarzalna okazją. Przypomniało mi się potem, że mam w kieszeni telefon z aparatem. Wyjęłam więc urządzenie i zaczęłam robić zdjęcia krajobrazu.

Zabawne czyżby dziewczyna z bardzo obrażonej na niego, stała się przychylna i jakoś tam małym szacunkiem go obdarzyła? Chyba tak a on jedynie uśmiechnął się gdy dziewczyna powiedziała co chcę zobaczyć. Machnął kilkukrotnie skrzydłami i leciał w stronę morza, jednak na tyle powoli by dziewczyna mogła robić zdjęcia swoim telefonem. Kilak chwil później zniknęli oboje z tego miejsca.

z/t