Wybrzeże Śmierci

Przechodziła w te miejsce gdzie zawsze chciała pójść jak była maleńką dziewczynką, czasami myślała czemu już jest dorosłą kobietą prawie. W dodatku nosi potomka Władcy, nie wiedziała w ogóle co chce od życia. Łzy poleciały z oczu.. które nabrały czerwieni. Nie chce już żeby Ojciec ją nachodził naprawdę już z planami. Wtedy jak on czytał list, to kto jest moim prawdziwym Ojcem rodzonym ? Zawsze chciała wiedzieć, w dodatku Matki nie znała przenigdy bo ją opuściła mając 2 latka, a brata 3-4 lata... odczuła przytłaczające powietrze, a serce mocno biło. Usiadła wtedy na ławkę, jednakże była czujna. Pewnie żeby nikt jej nie zabił. Jednakże ujrzała strażników Wilkołaków którzy nie są w swoje przemianie oraz stoją przy niej. Jednak ktoś chce żeby była bezpieczna.. Uśmiechnęła się do nich, a oni też byli serdeczni i mili. Czuła się przy nich bezpieczna bardzo, w dodatku jeszcze dwóch przyszło silniejszych. Zdziwiło ją bardzo oraz usiedli niedaleko przyszłej Pani i następcy tronu. Miała dziwne przeczucia że Ojciec ją nienawidzi.

Wtedy dziecko kopnęło w brzuszku, właściwie jej to nic nie przeszkadzało. Odczuwała dziwne przeczucia tak naprawdę przecież, Ojciec jej mógłby być Wilkołakiem, ale dlaczego matka nie napisała tego... pomyślała sobie przecież że może wykończyć go naprawdę, ale nawet wpadła na pomysł.

Wtedy wyczuła że Ojciec ma zdjęcie jej matki, musi go zdobyć bo szybciej spali je.. nie może na to pozwolić. Łzy zaczynały lecieć z policzka księżniczki, nie umiała zrozumieć tego dlaczego Matka jej zrobiła że nigdy nie widziała tak bardzo tęskniła kocha ją i zawsze będzie.
- Mamo gdzie jesteś, tęsknie za Tobą.. - Odpowiedziała do siebie, wysyłając sygnały do jej przedświadomości, dlatego nigdy nie pozwoli skrzywdzić dziecka i ukochanego. Wyczuła niestety kochanicę Morgotha, no no i w dodatku matka dziewczynki która jest dzieckiem Claudii beznadzieja.

W tym momencie, nieważne jak bardzo czujna była dziewczyna on pojawił się tutaj z prędkością światła. Wyczuć go mogła jedynie gdy stanał dopiero jakieś cztery metry za nią. Uśmiechnął się patrząc na dziewczynę. To ona jest wybranką tego kundla? Tak, właśnie w ten sposób teraz myślał a wiedział co nie co o tej całej sytuacji.
- Nie powinnaś tu być sama.

- Dlaczego to mi mówisz ? - Spytała się nieznajomego, którego w ogóle nie zna naprawdę. Wtedy się spytała.
- Kim jesteś ? - Odpowiedziała do niego z ciekawością. Wiedziała że jest Upiorem. Upiory traktuje przyjacielsko bardziej niż wrogo.

- Współczuje Ci... być w ciąży z kundlem.
Wybuchł w tym momencie śmiechem cały czas patrząc na nią. Wyciągnął mały notes z kieszeni bluzy po czym spojrzał na listę nazwisk które się na niej znajduję. Wyczytał jedynie imię Kriegen kolejny cel do uśmiercenia w tej sytuacji.
- Twój piesek będzie martwy niedługo.

- Nie pozwolę Ci zabić Kriegena Władcy Wilkołaków w dodatku mam dla Ciebie zlecenie lepsze od zabijania jego w dodatku 3 osoby które chce żeby były martwe - Odpowiedziała do niego szybko do Żniwiarza.

- Zarówno Ty jak i ten Twój pies jesteście tylko dziećmi.
Jednak zainteresowały go słowa dziewczyny, kolejne trzy osoby na jego listę? Wyciągnął jeszcze długopis po czym w wole miejsce w notesie otworzył.
- Niby kogo? Nie zabijam nie wartych rzeczy.
Jednak mimo to czekał aż poda ona nazwiska tych osób.

- To się okażę, właśnie chcę żeby Morgoth Władca Wampirów który chce wywołać wojnę z Wilkołakami chce doprowadzić wszystkie rasy do chaosu i chcę mu przeszkodzić ale muszę mieć kogoś kto zabije trójkę Victoria Descartes hrabina która jest kochanica Władcy mającą Córkę Claudię Meridianę D'sa oraz sam on Morgoth Michael D'Sa - Odpowiedziała do niego, wiedziała że będzie chciał ich zapisać.
- Oni są z królewskiej rodziny, bo jestem Elizabeth wyrodniała córka Morgotha w której nie posiadam jego charakteru, w dodatku mam brata Nathaniela który jest niebezpieczeństwie w każdej chwili on może zginąć, a to moja jedyna rodzina dlatego proszę Cię zabij tamtą trójkę nie chcę wojny chcę ją zlikwidować i wejść do władzy nad Vendicare - Odpowiedziała przekonując jego do niecnych planów.

Szedł on za nią ale widząc kolejnego osobnika musiał coś zrobić więc po chwili pojawił się pomiędzy Elizabeth oraz tym kimś. Spojrzał na niego bardzo groźnym spojrzeniem jakby gotów rozerwać go na strzępy jeśli będzie do tego zmuszony.
- Wynoś się stąd. Nie wiem kim jesteś i nie obchodzi mnie to. Jeśli zbliżysz się do Elizabeth.. zabije Cię.

Zanim jednak kundel pojawił się tutaj, Crisis zdążył zanotować nazwiska które podała mu wampirzyca. Uśmiechnął się widząc swój cel.
- Widać nie będę musiał Cię szukać, psino
W okół Crisis'a pojawił się przeogromny ogień o wielkiej temperaturze. Miał w tym miejscu jeden mały cel, tego psa. Jego oczy psychopatyczny wygląd miały gotowy zabijać na skale masową.

Oczy się zmieniły jej krwisto czerwone nie pozwoli żeby ktoś zabił ukochanego. Wtedy wiedziała że jest w ciąży z nim.
- Dość - Odpowiedziała wtedy wyjęła ręce oraz pokazał się ogień zrobiła właśnie wtedy barierę między żniwiarzem, a Kriegenem ze mną. Wtedy on nie zaatakuje nas.
- Proszę Cię przestań, nie chcę żebyś go zabijał ja go kocham ! - Krzyknęła głośno, wtedy włosy uniosły się a rudy kolor zrobił intensywniejszy. Pentagram na ramieniu jej się uaktywnił, nie wiedziała o tym naprawdę że też coś takiego posiada. Właśnie wtedy Koń Omen Night wyrwał się ze stajni i przyjechał szybko robiąc całe zamieszanie w okół bariery jej oraz koń zjawa rozdzielił żniwiarza od nas.
- Jeśli masz go zabić, to razem ze mną - Odpowiedziała poważnie i groźnie, pokazując kły białe robiąc też psychopatyczne spojrzenie do Upiora.

Teraz to pierwszy czas w którym Kriegen mógł ujrzeć moc ukochanej. Wytworzyła barierę oraz próbowała uratować ich oboje. Kriegen spojrzał na oszalałego chyba przeciwnika. Ogień, coś czego on nienawidzi.
- Więc.. zależy Ci tylko na mojej śmierci?
Powoli pazury wyrastały dłuższe u jego dłoni jakby miał zamiar przeistoczyć się w zwierzę.
- Kiedyś walczyłbym z Tobą.. ale teraz chcę żyć bo muszę chronić moją ukochaną i nasze dziecko.
Zacisnął obie pięści był gotowy walczyć ze swym wrogiem w tej chwili.

Przyglądał się całej tej sytuacji, dziewczyna chyba musi się dziwić że ruchów Crisis'a nie jest w stanie odczytać on natomiast utworzył dużo większy ogień jakby który przez chwilę jakby pochłaniał czy też próbował przedostać się przez barierę. Ale w pewnym momencie ogień znikł a on patrzył na nich spokojnym wzrokiem.
- Nie wierzę, znów pies zdobył serce wampirzycy. Idiotyzm.
Stwierdził jedynie patrząc na nią. Tak kolejna taka sytuacja i co on ma zrobić? A raczej druga, ponieważ tylko raz spotkał się z takim przypadkiem. Dopiero teraz skojarzył fakt że ta wampirzyca oraz nazwiska jakie podała kiedyś się z nimi spotkał.

- Jakie znów ? Czy jak o czymś nie wiem? Podaj swoje imię istoto - Opowiedziała do niego, wolałaby wiedzieć ja ma na imię i zwracać się po prostu po imieniu, niż mówić hierarchicznie do istoty. Zdjęła barierę ognistą, właśnie wtedy uspokoiła się, rękę delikatnie otarła o drugą, gorące cholernie.

O czym on teraz mówi? Kriegen nigdy nie słyszał o tym a to oznacza że ten ktoś wie więcej o tym świecie i prawdopodobnie żyje dłużej od niego. Uśmiechnął się a pazury jego znów znikły a Kri patrzył na niego. Skoro jego ukochana zadała już pytania to on postanowił czekać jedynie na dalszy rozwój wypadków. Uśmiechnął się po czym przytulił swoją miłość.
- Kocham Elizabeth... i jeśli wiesz coś co może jej się przydać, powiedz to.

Uśmiechnął się widząc jak się zachowują a gdy wampirzyca pytała o jego imię.
- Jestem legendą tego świata, tym który sprawił że upiory żyją na tym świecie. Pierwszym upiorem.
Ale znów gdy odezwał się wilkołak on zrobił grymas.
- Nienawidzę was, kundli. Wasze dwie rasy połączyły się by pokonać mnie i moją armię ale to już było kiedyś. Pytasz natomiast co wiem o Twojej rodzinie?
Przeczesał dłonią włosy po czym spojrzał w niebo.
- To że jesteś mieszanką wybuchową. Psich genów wilkołaka oraz wampirzej, czystej krwi.
Tak upiór skojarzył już wszystkie elementy układanki jakie miał w swojej pamięci. Ciekawił się teraz jak zareaguje na to ta dwójka.

Cofnęła się i była w szoku, łzy leciały jej mocno z oczu, uroniła kilka łez.
- Jak to ? Kto jest wilkołakiem a kto wampirem ? - Odpowiedziała do Upiora, właściwie nie wiedziała co robić, jeśli jest ona pół wilkołakiem i pół wampirem, to jedynie uchował się brat jej Nathaniel który jest całkowitym wampirem, tak mu się udało właściwie.

Kriegen nie wiedział co zrobić widząc łzy u swej ukochanej. Otarł jej łzy oraz mocno przytulił ją do siebie spojrzał również na upiora i był w lekkim szoku słysząc że tamten jest pierwszym przedstawicielem swojej rasy. Ale w tym momencie jego ukochana była najważniejsza i on mocno ją przytulił. Nie wiedział co ma powiedzieć dalej.

On natomiast śmiał się widząc reakcję dziewczyny oraz to jak zachowywał się wilkołak.
- Twój ojciec, był wilkołakiem czystej krwi natomiast twa piękna matka równie piękna jak i Ty była wampirem. A Ty jesteś ich dzieckiem, Elizabeth.
Spojrzał jednak na Kriegena po czym lekki ogień zbierał się w okół upiora.
- Twój kochaś jednak jest moim celem i muszę się go pozbyć. Ale.... zrobię to kiedy indziej mam w końcu bardzo wiele czasu.
Odwrócił się i poszedł przed siebie po czym zniknął z tego miejsca bez żadnego słowa. A niech sobie ta wampirzyca sama wszystko spróbuje ułożyć.

z/t

Złożyła rękę przy sercu, jednakże teraz wie że jest mieszanką.. zrobiło się ciemno trochę, widziała jednakże że widzi w ciemności.
- Jednak jestem wampirem ale o zdolnościach wilkołaka.. no ładnie Ojcze co ty narobiłeś - Odpowiedziała śmiejąc się, czuła bardziej silniejsza niż zwykły wampir. Nie pozwoli go zabić swojego ukochanego oj na pewno nie. Uśmiechnęła się i przytuliła delikatnie Ukochanego.
- Niestety Wilkołaki mają złe stosunki z Upiorami, trzeba też to zmienić - Odpowiedziała do siebie, jednakże widziała konia który jadł trawę.
- Omen Night chodź tu - Odpowiedziała i przybiegł koń z daleka do swojej pani, głaskała go delikatnie po pysku i dała buziaka demonowi. Wtedy wsiadła szybko. Delikatnie sznurem ruszała go.. musi zabrać ubrania z Vendicare.
- Kochanie idę szybko do Vendicare po rzeczy swoje, oraz inne kosztowności - Odpowiedziała i wybiegła na koniu w galopie.

z.t

Nie sadził że sprawy przybiorą właśnie taki obrót, ale cieszył się że jest tak a nie inaczej. Ona miała w sobie jednak coś z rasy jego więc cieszył go ten fakt trochę. Gdy dziewczyna pojechała do swego zamku on natomiast zniknął z tego miejsca i uśmiechał się. Tak, będzie bronił ją i ich dziecko za cenę własnego życia. Nie podobał mu się fakt gdzie ona jedzie, ale nie miał raczej nic do gadania. Poszedł więc przed siebie.

z/t

Przyszedł tu. Nudziło mu się. Wszedł sobie na pobliskie drzewo i położył się na gałęzi.
Cóż innego miał zrobić?

Najwyraźniej wilkołak nie był sam. Alvara też się nudziła. Mało upiorów, mało zajęć.
W tej chwili była tak zdesperowana, że mogła z każdym pogadać i flirtować.
Spojrzała na wilkołaka w ludzkiej postaci.
Przekręciła głowę. Obserwowała go. Stała jakieś 10 metrów od niego. Jego mięśnie aż wołały ją by je dotknąć. Kochała mężczyzn. Żeńska wersja kobieciarza. Faceciara? Nie znała innego słowa prócz wymyślonego przez nią, by określić tą przypadłość.