Jezioro błękitne

- To mi było jeszcze potrzebne! - warknął jedynie. Wprawdzie jak każda ludzka istota posiadała dwanaście par i nie podejrzewała by wszystkie je złamał, to i tak myśl iż kilka z nich jest w fatalnym stanie na pewno nie poprawiało jej samopoczucia. Pewnie wielu w jej sytuacji momentalnie pochwyciło by rękami obolałe miejsce, Lirael wolała go jednak nie dotykać. Może i boli, ale sprawianie by bolało jeszcze bardziej, na pewno w niczym nie pomoże. Zacisnęła jedynie zęby, zaraz mu będzie prawić swe kazanie dalej.
- I wcale nie mam zamiaru lądować w jakiś śmierdzących lochach! Osobiście bardziej cenie sobie swobodę ruchu, a myśl, ze widziała by twoją gębę więcej niż raz dziennie przyprawia mnie o mdłości. Więc może raczysz schować się ze swoją pięknością w jakąś torbę, ewentualnie kominiarkę? - korzystając z chwili uniesienia przez emocję posłała kolejny z pobliskich kamieni w jego stronę. Tym razem trafiła centralnie w czoło wampira.

- Zdradzanie wrogowi swoich słabości, nie jest dobrym pomysłem wiesz? - rzucił, zanim jednak mamień trafił w jego czoło złapał go i zgniótł na małe okruszki, które spadły prosto w oczy i na twarz dziewczyny. Drugi raz się nie da tak łatwo zaskoczyć. Przechylił nieco głowę na bok przyglądając się jej w zamyśleniu. Schylił się i złapał ją za gardło zaciskając mocno palce. Podniósł ją do pionu, unosząc nawet nieco nad ziemię. Zmrużył swoje ślepia.
- Chcesz kolejnych połamanych żeber? - rzucił sucho. Najchętniej połamałby ją całą. Tak. I widać, że przy niej nijak nie idzie mu zachować spokoju.

- A słuchanie twoich wywodów nie jest najlepszym lekarstwem na bezsenność - nudzisz. - na pewno nie szli dobrą drogą, a już szczególnie nie w kierunku jakiegokolwiek pokojowego rozwiązania. Sam umożliwiał jej posługiwanie się słowami jak bronią, a ona będąc raczej skłonną ku takiej łaskawości, nie potrafiła odmówić. Kolejne obrażenia mogły by jednak zburzyć tą idealną maskę obojętności, bo w porównaniu do niego nie jest w stanie znieść bólu przekraczającego pewną granicę. Jednak tak jak już zauważyła dnia poprzedniego, nie da się traktować jak byle co. Skoro już pomógł jej w podniesieniu cielska to ona za to grzecznie mu się odpłaci.
- Podziękuję, a nawet zapłacę. - stwierdziła. Skoro tak lubieżnie wczoraj spijał jej krew, to co powie na ślinę? Może nie była tak precyzyjna jak przy ciskaniu kamieniami, jednakże... W twarz trafiła.

Z jego gardła wydobył się długi gardłowy warkot, który nie wróżył raczej nic dobrego. Obniżył kły, nie zamierzał drugi raz sączyć jej krew, nie dzisiaj, ale będzie mieć do tego okazję, o tak. Sama się skazała na taki los, zrobi sobie z niej lodówkę. Zacisnął mocno swe palce na jej szyi, tym razem nie pozwalając jej zaczerpnąć ani odrobiny krwi, po czym z całych sił cisnął nią o ziemię, powodując nawet wgniecenie w ziemi. Wnerwiła go tylko jeszcze bardziej taką zniewagą, nacisnął kolanem na jej połamane żebra.
- Dzień litości się skończył, kundlu. - warknął chłodno. Czuł lekki metaliczny zapach krwi. Nie poluźnił, ani na moment swojego uścisku. Zyskać w nim wroga to nie jest najprzyjemniejszych z rzeczy, ale widać ona sama zsyła na siebie same problemy.

Jeśli istnieje dla niego jakaś różnica między potencjalnym wrogiem, a kandydatem na przyjaciela to... Cóż, mniemała iż jest to prawie niedostrzegalna różnica. Można było takie zachowanie uznać nawet za całkiem miłe, jeśli mielibyśmy odliczyć połamane żebra, brak tlenu przez dość długi okres, krew i fakt, że jest wampirem w naprawdę złym humorze. Może powinna zapisać się na jakieś stanowisko odpowiednie dla swojego talentu słownego? Pomyśli o tym potem. Poruszyła jedynie wargami, jakby mając zamiar wyklinać na niego w każdym ze znanych sobie języków. Wprawdzie nie wiele ich było, ale zawsze pozostawało skomlenie i warkoty, które też były pewnym rodzajem komunikacji. A może miał po prostu jakieś zaburzenia umysłowe, które sprawiały, ze stawał się jej obecności niezwykle agresywny? Czyżby odnalazła nowy rodzaj choroby?

W tym momencie wszedł on Merkucio. Omiótł spojrzeniem całą tę scenę. Czyżby walka? Popatrzy sobie, i tak nie ma co robić, może będzie miał okazję też się pobawić. Uśmiechnął się łobuzersko. Przez chwilę patrzył na wampira, po czym przeniósł wzrok na drugą osóbkę. Wampir kontra Wilkołak no cóż lekko rozjeżdżony temat ale może być ciekawie.

Wywrócił tylko oczami, powoli zaczynało go to wszystko nużyć. Zabrał dłoń z jej szyi łapiąc ją za nadgarstek, poczuł pod palcami lekkie zgniatanie jej kości, jednak nie przejął się tym. Jedna kość w tą, jedna w tamta, żadna różnica. Podniósł ją do góry, bez ceregieli. Innym wilkołakiem się nie przeją, chociaż wyczuł jego obecność. Ciągnął za sobą Lirael po chwili znikając z pola widzenia.

zt z nią

Cóż nie było na co popatrzeć. Spojrzał jeszcze raz na wampira, po czym sam wybył.


z.t

Alvara postanowiła przyjść nad jezioro.
Stanęła przy brzegu i zagwizdała. Po chwili przybył jej koń. Pogłaskała go i poklepała. Wsiadła na jego grzbiet. Nigdy nie używała siodła, uprzęży i innych rzeczy do jazdy konnej. Nie potrzebowała.
Koń wolnym krokiem spacerował po brzegu jeziora ze swoją panią na grzbiecie.

Przyszedł tu i zobaczył kobietę jadąca na koniu pojawił się przy niej w mgnieniu oka.
- Witaj. Rzekł do niej i uśmiechnął się lekko.

//jako Belial

Spojrzała na nieznajomego. Uniosła brwi. Czyżby upiór?
- Witaj.
Powiedziała z tajemniczym uśmiechem.

Odwzajemnił uśmiech. - Jak cię zwą? Od razu poznał ze też ma do czynienia z upiorem.

- Alvara
Odpowiedziała.
- A ciebie?
Zeszła z konia i spojrzała chłopakowi prosto w oczy. Ten był przystojniejszy od tamtego wilczka. Ponownie się uśmiechnęła. Może go skądś znała? Może kiedyś widziała...

Patrzył na Alverę z lekkim uśmiechem. - Ja jestem Belial. Przedstawił się i skłonił lekko.
Nie miał zamiaru mieć z nią jakiegokolwiek bliższego kontaktu to tylko wolna znajomość.
Po chwili rzucił jej ostatnie spojrzenie i wybył.

z.t

Wzruszyła ramionami. Wskoczyła na konia i pognała przed siebie/
[zt]