Jezioro błękitne

Przyszła spokojnym krokiem spacerowym nad jeziorko, podziwiając krajobraz natury. Spodobało się jej i podeszła do kamienia potem usiadła myśląc.
- Wreszcie spokój od brata, Ojciec odpocznie od córeczki.. a ja będę mogła spokojnie na słońcu być.. - Odpowiedziała ze spokojem, jednakże słońca nie zapowiadali, a nawet lepiej.

Kriegen jednak cały czas można by powiedzieć że śledzi ów księżniczkę. Cały czas ze spokojem szedł za nią a gdy już byli nad jeziorem uśmiechnął się.
- Nie ufasz mi?
Słychać było gdzieś za dziewczyną właśnie te słowa. Oj tak ciekawiła go odpowiedź na te pytanie bo przecież nic mu nie wspomniała o tym a skoro jest on jej formalnym sługą i w dodatku osobistym powinien wiedzieć gdzie ma się zjawić. Motyw jaki wziął za swoją niewiedze stanowi właśnie to że dziewczyna mu nie ufa - a co za tym idzie, prędzej czy później będzie znał odpowiedz na swoje pytania.

Wtedy zamyślona Elizabeth, została zaskoczona oraz wstała przestraszona robiąc dwa kroki w tył.
- Nie rozumiem, o co ci Chodzi ? - Odpowiedziała do niego, lekko zaskoczona, widzę że czyta w jej myślach to trochę nieładnie z jego strony. Wiadomo że był władcą wilkołaków, ale czytać w jej myślach niesłychane niedorzeczne.

Jednak gdy ona zrobiła dwa kroki w tył, on powoli poszedł w jej stronę, Z każdym kolejnym krokiem zmniejszając dystans pomiędzy nimi. Uśmiechnął się, ale on przecież nie czyta jej w myślach on jedynie wszystko na swój własny sposób stara się interpretować. A po tym co się można by powiedzieć niewiedzy Kri o wypadzie jego pani zrozumiał że ona mu nie ufa.
- Dobrze wiesz o czym mówię, panienko Elizabeth.
Na jego piersi widoczny był wypalony pentagram, w końcu nie posiada górnej części ubrania w tym momencie na sobie. Coś na wzór przyjaznego uśmiechu gościło na jego twarzy.

- Zaczynasz mnie szantażować ?! - Odpowiedziała krzyknęła głośno, w tym miejscu. Nie lubiła tego i nie pozwoli tego typu zachowania wobec niej. Zarumieniła się lekko na twarzy.
- Co tym masz na myśli ? - Spytała go krzyżując ręce na poziomie biustu.

W tym momencie stał jakieś no może dziesięć metrów od niej. Nie za bardzo wiedział co ma rozumieć poprzez szantaż on chciał jedynie uzyskać odpowiedź na swoje pytanie. Wyprostował dłoń w jej kierunku wskazując na nią palcem.
- Nie rozumiesz o czym mówię?
Opanował dosyć dobrze szybkie poruszanie się więc minęła zaledwie chwila a on stał za nią, po czym jedną ręką objął ją w tali i wyszeptał do jej ucha.
- O Tobie.. nie rozumiem dlaczego pierw mi pomagasz a następnie zostawiasz mnie samego.

Pomyślała sobie jak śmie sługa tulić Panią, dziwne okoliczności zrobiły ten numer dnia. Nie wiedziała co teraz robić. Głos jego ją dobijał. Miała dziwne teraz odczucia. Co ma robić, to co było w sali balowej, a teraz to.
- Przynajmniej mam uczucia niż moja rodzina bliska, możliwe że mam coś od matki rodzonej, czasami nawet nie wiem co jednakże mnie mylą z urodą mojej mamy i wołają imieniem matki mojej - Odpowiedziała, a serce wampira biło mocno..

Cały czas, można powiedzieć przytulał ją do siebie ów jedną ręka. Coś mówiła o uczuciach, o myleniu jej z matką lecz nie zrozumiał nic z tego. Co ma wspólnego jej zmarła matka do pytania które on zadał. Wolną ręka złapał delikatnie za podbródek dziewczyny i skierował jej twarz w jego stronę, oh tak wolał patrzyć jej w oczy przynajmniej mógłby stwierdzić czy ona kłamie czy też mówi prawdę.
- Lubisz się droczyć prawda?
Uśmiechnął się po czym oblizał językiem swe wargi patrząc na nią. Czy on chciał ją przestraszyć? Oj nie, nic z tych rzeczy.

Zarumieniła się wtedy znów, jednakże odtrąciła ręką jego który mnie trzymał...
- Jak śmiesz ?! - Odpowiedziała znów głośno, wtedy oczy czerwone jej się zrobiły rubinowe. Zaczynał ją materializować czy co ?
- Czemu Ciebie uratowałam? Bo słyszałam że mój Ojciec zabijał Wilkołaki, a ja nie chciałam żebyś był jeden z nich.. - Odpowiedziała głosem niespokojnym.

No i uzyskał odpowiedź na swoje pytanie, więc po prostu uśmiechnął się. Odpowiedz jaka by nie była zawsze nią jest wiec po prostu odwrócił się do niej plecami, nie zauważył by dziewczyna rumieniła się. W tym momencie na jego plecach widoczny był napis " Noc jest tym, czego pożądam a mieć we własnej kontroli nie mogę mieć" oraz tatuaż w kształcie pół-księżyca. Patrzył on teraz na jezioro.
- Widać, pomyliłem się.
Stwierdził krótko, po czym znów odwrócił się w jej stronę i uśmiechnął się.
- Jednak jestem tym co Twój ojciec zabijał i zabijać nie raz będzie. Jestem tym czym gardzi Twoja rasa od bardzo dawnych czasów. Ale, cieszę się ze jestem tym kim jestem i gdybym posiadał wybór bycia jednym z was czy też wilkołakiem, bez zastanowienia zostałbym tym czym jestem obecnie.

Zaskoczyła jej odpowiedz jego która bardziej mogła zasmuci, ale intrygowało ją to dlatego spytała.
- Co masz na myśli Kriegen ? - Odpowiedziała widząc byłego młodego Władcę, nie wiedziała jak mu pomóc, iż może jest wampirem ale nie bez serca, niestety Ojciec ją tak nakierował na resztę ras.

- To nieważne
Odpowiedział po czym przeczesał dłonią swoje włosy uważnie wpatrując się w dziewczynę.
- Nie jestem Ci już tutaj potrzebny skoro wcześniej nie byłem.
Powiedział po czym ruszył na nią, a gdy był krok tuż obok nie po prostu zmienił kierunek i ruszył kawałek dalej po czym usiadł sobie pod drzewem. Przymknął oczy i patrzył w kierunku jeziora.

- Teraz wiem czemu sny mi się pojawiają z dziwnego źródła, przynajmniej to wyczuwam wtedy zrozumiałam że to Ty nim byłeś jednakże wiem kim byłeś w twojej rasie hierarchii, nie myśl że jestem głupią idiotką bo nią nie jestem - Odpowiedziała i zaczynały łzy lecieć, jednakże wiedziała że nawet miłość między Księżniczką, a sługą który był Władcą raczej nie wyjdzie pomyślała i oddaliła się w stronę skał...


z.t

Teraz to on za bardzo nie wiedział o czym ona mówi. Hierarchii jego rasy? Przecież on jest sługą? W tym momencie pustka w jego głowie zaczynała dawać o sobie siwy znak. Kim on kiedyś był? Co się takiego stało w jego przeszłości? na to musiał znać odpowiedz więc szybko zerwał się ze swego miejsca i ruszył za nią.

z/t

Opuścił ciemne mury świata nocy, po to, aby móc w spokoju zanurzyć się w świecie śmiertelników. Miał obwitą noc, nigdy jeszcze się tak nie najadł. Czuł się przepełniony, co sprawiło, że był w znacznie lepszym humorze niż zawsze. Wciągnął do płuc świeże powietrze, doskonale wiedział gdzie zmierza. Odpoczynek nad jeziorem to za pewne jego z ulubionych czynności zwykłych ludzi i on sobie tego ie odmówi. Na głowie miał kaszkiet, aby nieco go osłaniało od rażących promieni słonecznych, stanął na jednym z głazów i spojrzał na migoczącą taflę wody kilka metrów przed nim. Odbił się od kamienia lądując metr przed brzegiem. Bez słowa usiadł sobie na piachu i wpatrując się w dal zamyślił nad swoimi sprawami.

Nie dalej jak niecałe pół metra dalej średnich rozmiarów srebrzyste cielsko również rozkoszowało się przyjemną, słoneczną kąpielą. Leżąc na boku z łbem ułożonym między przednimi kończynami, nie była w stanie dostrzec niczego co zbliżało by się w jej kierunku. Cieszyła się zarówno z obecności tak ładnej pogody, jak i chłodnego, wodnego zapachu, który nadpływał do jej nozdrzy z nad jeziora. Ogon lekko obijał o piaszczysty grunt wzbijając niekiedy parę drobinek ku górze. Miała nadzieje iż nic, a tym bardziej nikt nie popsuje jej tych upojnych chwil. Ziewnęła dyskretnie i przekręcając się na grzbiet wystawiła srebrzysty pysk w stronę słonecznych promieni.

Wziął w dłoń kamyk podrzucając go sobie dla zabawy, rzucił go płasko w stronę wody licząc ile razy się odbije od powierzchni. Chyba rzucił jednak za mocno, widząc jak kamień przeleciał tak niemal cała długość jeziora. Wzruszył do siebie ramionami, taki spokój mu całkowicie odpowiadał. Wyczuwał tu doskonale obecność kogoś innego i to kogoś kogo jeszcze wczoraj miał ochotę rozszarpać, jednak dzisiaj nie pozwoli, żeby żadne większe emocje wzięły nad nim górę. Oparł brodę splecionych dłoniach.

Poruszywszy uszami zdała sobie sprawę z faktu iż zachowany spokój sprzed paru minut został właśnie zakłócony. Parokrotnie wciągnęła powietrze do płuc i odsuwając wszelkie inne zapachy na bok zdołała odnaleźć ten, który idealnie pasuję do przybysza. Rozdrażniona prawie warknęła. Jeśli znów potrzebował banku krwi to ona nie zamierzała mu udostępniać osobistych zasobów. Na powrót przewróciła się na bok, postanowiwszy w duchu iż będzie go po prostu ignorować. Może raczy odejść gdzieś dalej? Była to dość nikła nadzieja, ale zawsze potrzebowała jakąś mieć by móc się jej chwycić jak ostatniej deski ratunku. W najgorszym razie sama sobie pójdzie.

Nie zamierzał jej w jakiś sposób zaczepiać, nie potrzebował jakiś gierek słownych, którymi za pewnie ona by go od razu obarczyła. Rzucił jej tylko cień chłodnego spojrzenia, gdy warknęła. Ponownie jednak wrócił do swoich myśli. Wiedział doskonale, że teraz nie jest na własnym terenie, chociaż niedługo będą to jego tereny, a raczej miasto. A konkretnie tereny łowieckie, ludzie może i nie mają tyle siły, ale są nieco smaczniejsi. Uniósł wargi do góry w nieco aroganckim uśmieszku przymykając oczy.

Gdy przesunęła swój pysk odrobinę na bok jej nos obił się o średniej wielkości, kulisty kamyk. Mogła by być to doskonała broń, szczególnie dla kogoś kto potrafił by to przynajmniej złapać w swoje ręce. Mimowolnie jej spojrzenie zatrzymało się na patykowatych łapach, które prócz pazurów nie miały zbyt wielu rzeczy do pochwalenia się. Jednak, czy ktoś miałby jej za złe gdyby...? Cóż, czemu nie. Koncentrując swą wole na obiekcie udało jej się unieść go nieco wyżej niż metr nad ziemię. Chwilę jeszcze roztrząsała fakt, czy to aby na pewno dobry pomysł, lecz w końcu uznała, że i tak gorzej już być nie może. W miarę możliwości okręciła swój łeb w odpowiednią stronę, dość szybko, a przy tym odpowiednio precyzyjnie by nie opuścić kamienia i cisnęła nim wprost w niespodziewającego się nic Nathaniela. Kamień trafił idealnie w jego policzek nie czyniąc mu szkody większej niż pach. Złożyła swój łeb ponownie na ziemi.

Może i nie wyrządził mu większej krzywdy, ale sam fakt, że ośmieliła się to zrobić był nie do wybaczenia. Spiął momentalnie wszystkie swoje mięśnie, uchylając powoli powieki. Jeśli chciała znowu oberwać, to wystarczyło po prosić. Jego karmazynowe tęczówki zabłysły złowrogo, podczas gdy sam wampir powoli podnosił się do góry, otrzepał spokojnie swoje spotkanie i w mgnieniu oka znalazł się przed leżącą wilczycą. Podniósł swoją nogę i przygniótł butem jej łeb do ziemi, nie dając jej jak na razie szansy uwolnienia go.
- Lirael, Lirael, czy wczorajsza lekcja nic Cię nie nauczyła? Czy to, że nie powinnaś popełniać dwa razy tych samych błędów jest dla Ciebie za trudno do zrozumienia? - mruczał cicho i spokojnie, nie dodając żadnych negatywnych nutek, no może poza obojętnością, ale to normalne w jego głosie, że nie trzeba się przejmować. Raz był litościwy, ale drugi raz tego samego błędu popełniać nie będzie. Dzień dobroci dla zwierząt się skończył.

Uh, pierwszym wrażeniem jakie odniosła było to, że jego but był w naprawdę złym stanie. Czy on nie wie, że o takie rzeczy się dba, że trzeba czyścić podeszwy? Teraz te wszystkie świństwa lepiły się do jej sierści na pysku i musiała przyznać, że wolała by mieć tą jego nogę w zupełnie innym miejscu. Zmieniając postać zdała sobie sprawę, że wcale nie czuje się lepiej z faktem, że teraz but spoczywa centralnie na jej twarzy. Warknęła cicho i bez zbędnych ceregieli starała się go choć odrobinę przesunąć. Była by jednak w o wiele lepszym nastroju gdyby opcjonalnie mogła wybrać po prostu wyrwanie tejże kończyny wraz z kością i mięśniami. Należała do psowatych to i kostki lubiła sobie poobgryzać, nie?
- Będziesz łaskaw się zamknąć? Nie praw mi tu morałów, o przykładzie nieskazitelnego dobra. Mam w sobie więcej rozwagi niż ty kiedykolwiek będziesz mieć. Tak konkretnie to celowałam w twój zadarty nos. - odparła, z początku spokojnie jakby z dystansem, by wreszcie przy końcu dodać delikatną nudę sarkazmu zmieszanego z kpiną.

Gdy zmieniła postać, zjechał butem w dół tym razem przyciskając ją do jej szyi. Oparł jedną rękę o zgięte kolano, wpatrując się w nią z irytującym uśmieszkiem. Schylił się nieco i drugą dłonią odgarnął jej nieco niedbale włosy z twarzy.
- Widać ktoś musi Cie czego nauczyć, bo sama nie jesteś w stanie mądrze myśleć. - odpowiedział swobodnie, nie przejmując się tym, że w tej chwili ją dusi. Przyłożył pace do brody robiąc zamyśloną minę. I co on ma z nią zrobić? Zabić? Zbyt łatwa sprawa. skatować? Pewnie też by nie wyciągnęła z tego nauki i działaby dalej głupio.
- Pora chyba szczeniaka zamknąć i nauczyć paru rzeczy. - dodał po chwili. Nie odrywał swojego buta od jej gardła, a jeszcze mocniej nacisnął.

Czasami żałowała, że tlen jest jej tak bardzo potrzebny. Choć ta mała ilość, która do niej docierała wciąż nie pozwalała na utratę przytomności, a tym bardziej na śmierć - to i tak nie wystarczała by czuła się w 100% spokojnie. Zmrużyła swe oczy i przez dłuższy czas milcząc zastanawiała się, co on ma tak konkretnie na myśli. Nie mogła odebrać tego jako definitywne zamknięcie w klatce, bo żadne metal nie utrzymał by jej wystarczająco długo. Z innego punktu widzenia, zamknięcie oznaczało jakąś formę władzy, a to... To już samo w sobie nie wydawało się przyjemną myślą.
- Nie potrzebuje nauczyciela. - parsknęła. Chciała go określić w inny sposób, nieco bardziej obraźliwy, ale pewnie nie przyjął by tego tak, jak oczekiwała. Musiała się więc zadowolić faktem wypowiedzenia choć tych szczątkowych słów. I tak brzmiało to już jak szept.

- Widzę, że aż się rwiesz, aby zwiedzić swoją nową klatkę w naszych pięknych lochach. - posłał jej jeden ze swoich najpiękniejszych uśmiechów. I kto by powiedział, że on potrafi być tak bezlitosny, gdy się tak uśmiecha? Przycisnął buta mocniej chcąc jej zabrać jeszcze więcej tlenu. Bawił się tym wszystkim, jakby to była jedyne jego zabawa - znęcanie się nad innymi, słabszymi. Zabrał po chwili but i kopnął ją czubkiem prosto w bok żeber na tyle mocno, aby było można usłyszeć łamanie kości.