Pokój Kriegena.

Jest to mały pokój, znajduję się w nim jakaś mała szafka oraz jednoosobowe łóżko. Jedna rzecz rzucająca się w oczy to okno przez które widać było ogród. Tak, to chyba najładniejsza część tego pomieszczenia. Ściany były koloru szarego, natomiast podłoga zrobiona o dziwo z pięknych paneli. Może i nie była to jakieś tam przepiękne pomieszczenie, ale dla Kri było odpowiednie i jemu wystarczało.

Wtedy weszła na piętro służbowe oraz wtedy wzięła klucz przekręciła w zamku i otworzyła drzwi do pokoju służbowe.
- Tutaj znajduje się twój Pokój Kriegen - Odpowiedziała chłodnym tonem, jednakże jeśli jest sługą jej, to trzeba też zadbać żeby jadł normalne jedzenie żeby nie umarł jak tamci, ohh co za wredny charakter ona ma... ciekawe co jeszcze wymyśli za atrakcje do sługi. Zaśmiała się w duchu, a oczy mocno zaświeciły się na czerwono wrednym tonie aury.

Mężczyzna szedł cały czas za nią, oh tak pokój służbowy? Gdy panienka Elizabeth otworzyła drzwi on nawet nie spojrzał do środka. Jego spojrzenie cały czas skierowane było na nią. Czy ona sobie żartuje? Jako że on jest sługą, to mimo iż obecnie ma to być jego pokój to ona jako jego pani ma pierwszeństwo, taką zasadę przynajmniej przez wszystkie te lata życia jako niewolnik zrozumiał Kri. Pan/Pani zawsze przodem.
- Dziękuje Panienko Elizabeth.
Po czym ukłonił się i wskazał dłonią drzwi do pokoju.
- Mimo iż jestem tylko sługą, a pokój ten jak i cały zamek do Ciebie należy, to znam swe miejsce. Pani przodem, chyba że panienka pokazać mi chcę resztę zamku.
Oh tak, on stara się być bardzo kulturalny i miły, ale może i to kiepsko mu wychodzi chociaż jak dla niego to obecnie gra idealnie. Po tych słowach wyprostował się i wlepił se czarne oczyska w jej oczy.

Była wtedy zaskoczona widząc jego zachowanie, no no godny sługa się znalazł pomyślał widząc jego szacunek do nowej pani.
- Zapamiętam twoją tolerancję i Kulturę - Odpowiedziała i weszła pokazując mu gdzie będzie spał i mieszkał.
- Właśnie tutaj będziesz mieszkał i spał - Odpowiedziała chłodnym głosem do sługi swojego.
- Mam nadzieję że odnajdziesz się w zamku, inni słudzy pomogą Ci pewnie dojść do każdego pomieszczenia - Odpowiedziała poważnym tonem ale niemiłym głosem do swojego sługi.
- A od kiedy chcesz pracować ? Od dzisiaj czy od Jutra? Ah właśnie jak każdego sługę przywiązuje się etykieta oraz wolne dni, wprowadzę coś takiego dla Ciebie żebyś miał odpoczynek w Królewskie żebyś mógł swobodnie chodzić, ale ważne nie wchodź nie proszony w korytarz gdzie są królowie i miejsca nie dla personelu wiesz nie życzą sobie tego żeby ktoś przeszkadzał - Odpowiedziała wrednym i posępnym głosem do Kriegena.

No patrzcie, zapamięta sobie kulturę Kri? Ależ to bardzo miło z jej strony. Sam chłopak wszedł za nią do pokoju po czym dopiero wtedy rozejrzał się. W sumie pokój wyglądał w miarę dobrze a raczej podobał się Kri. Nic więcej mu nie potrzeba jak łóżko czy też cztery ściany. Głównie w oko wpadło mu okno przez które widział ogród w którym był wcześniej. Spojrzał znów na dziewczynę.
- Dziękuje panienko Elizabeth, ale dni wolne są dla służby ogólnej, nie dla prywatnej. Tego przynajmniej nauczyłem się wcześniej.
Ale gdy dziewczyna wspomniała coś o królach, władcy czy inni tam szanowani jakże przedstawiciele rasy wampirów zaśmiał się.
- Nie interesują mnie władcy wampirów. Moim zdaniem jest służba Tobie dlatego jeśli będę czuł potrzebę lub po prostu będę chciał sprawdzić jak się czujesz pojawię się w tamtym miejscu. To należy do moich obowiązków, dbanie o Twój spokój.
Po chwili jednak dodał z uśmiechem.
- Dlatego, panienko proszę nie mieszaj się w moje obowiązki.

Jak to jest, że księżniczka zuchwała się ze służbą, jest dla niej uprzejma? To się nie godzi przecież. Służba to robactwo, które trzeba traktować jak każdego szkodnika, wdeptywać się w ziemię, nie można przeto pozowlić, aby robak nagle wziął odwet i za dużo sobie pozwalał. Żadne z nich nie zdawało sobie z tego sprawę, ale z ciemnego kąta, gdzie był filar, opierał się sam książę wampirów z kamienną miną obserwując tą cała scenę, nie będąc zadowolonym z takiego zachowania. Kły, aż go świerzbiły, aby wbić je w szyje sługi. O tak. Był głodny, a szum krwi w ciele wilkołaka jedynie zmorzyła jego apetyt. Nie ruszał się jednak jak na razie. Bawiło to go nawet. Od razu dostrzegł, że wilkołak prowadzi tylko sobie znaną grę, a jego siostra łatwo daje się w nią wplątywać nawet o tym nie wiedząc. Powinien na to pozowlić? W końcu to jego siostra, ale każdy powinien sobie radzić sam. A już na pewno ona. Nie będzie przecież za każdym razem ratować jej tyłka, czy pokazywać jak powinna się zachowywać, jaką postawę trzymać, jakich słów używać. Wykrzywił wargi w chłodnym grymasie, a jego szkarłatne oczy pozostawały jakby puste, chociaż widać było w nich głód. Odepchnął się ramieniem o filara i luźnym krokiem podszedł do tej dwójki, bezszelestnie, aby żadne nie mogło go usłyszeć. Nie miał dzisiaj dobrego humoru, lepiej dla nich, aby go w jakiś sposób nie denerwowali, to takie ostrzeżenie na wszelki wypadek.
- Witam. - wymruczał ostrym tonem w stronę siostry. Słudze jedynie posłała krótki cień pogardliwego spojrzenia. Uniósł głowę do góry w dumnej postawie, krzyżując ręce na torsie.

Wtedy wyczuła zapach swojego brata który gdzieś łaził jak duch czy zmora, wtedy dźwięk usłyszała w jej uszach syknęła z niezadowoleniem, co sobie on myśli czy w jej myślach czy co ? Ja mu zaraz dam. Zrobiła wredną i pogardliwą minę w stronę Nathaniela pokazując mu, rusz mnie to ci urwę język lub kły. Oczy jej mocno się zaczerwieniły ze złości, wtedy odwróciła się do brata poprawiając swoje włosy i suknię.
- Witaj Bracie, widzę że znalazłeś drogę do domu ? - Syknęła mu do ucha, robiąc niezły widowisko widząc jego rządzę krwi, cóż nie będzie nikt wypijać krwi mojemu słudze.
- Jeśli chodzi ci o krew mojego sługi, to nie licz na nią bo jej nie dostaniesz - Odpowiedziała krótko ale ironicznym głosem, dotykając palcem ruszając po jego ramieniu i znów syknęła mu do ucha jak wąż który szuka ofiary posępnie.

Zmrużył jedynie swoje oczy, nijak nie interesując się zachowaniem siostry. Młode to jeszcze, nie bardzo wie jak ma się zachowywać w stosunku do starszych. Jednak, gdy tylko się zbliżyła, złapał ją za nadgarstek i przycisnął mocno niemal łapiąc kość, spojrzał jej prosto w oczy.
- Elizabeth, tyle razy Ci mówiłem, żebyś panowała nad sobą. Jeśli nie umiesz, mogę Cię nauczyć. - mruknął do niej ostrym, ale i rozbawionym tonem. Nie chciał jej zrobić krzywdy, a przynajmniej nie teraz. Puścił jej dłoń, otrzepując również swoje ramię jakby za jej dotykiem pojawiło się tam pełno zarazków. Dopiero teraz ściągnął kaptur ze swojej głowy, kosmyki włosów opadały mu figlarnie na czoło, nieco przysłaniając też karmazynowe oczy. Postąpił parę kroków do przodu w stronę sługi, nie spuszczał z niego wzorku, słowami siostry nijak się nie przejął. Oblizał swoje wargi, okrążając powoli wilkołaka. Wygląda na silnego, co znaczy, że jego krew może również wzmocnić Nath'a. Uniósł wargi do góry w parszywym uśmieszku, zatrzymał się przed Kriegen'em, spoglądając mu prosto w oczy. O tak. Miał teraz zamiar użyć swojej mocy, aby móc swobodnie napić się jego krwi, bez przeszkód.
- Prawda, że mogę się napić? Nie zabronisz mi nie? To nie będzie przecież boleć, jesteś silnym sługa. - wymruczał łagodnym i kojącym tonem do wilkołaka, patrząc mu cały czas w oczy. Swoją mocą uroku powoli nad nim zapanowywał, w myślach dając mu rozkaz, aby się zgodził i nie sprzeciwiał. Wyszczerzył swoje kły w dzikim uśmieszku, znajdując się niemal kilka centymetrów od czyi wilkołaka.
- I widzisz Elizabeth, ja zawsze dostaje co chce. - rzucił jeszcze do siostry chłodnym i wyniosłym tonem, nie zrywając kontaktu z wilkołakiem. Złapał jedną ręką za włosy chłopaka i odchylił jego głowę do tyłu, wbił spojrzenie w miejsce, gdzie przepływa żyła. Aż ślinka cieknie. Nie czekając więcej, zatopił swoje kły w cienkiej skórze, pozwalając, aby ciepła krew spływała powoli od jego gardła. Delektował się tym z wielką lubością. Nie omieszkał przy tym zadał i tak nieco bólu słudze, niech wie, gdzie jego miejsce. Odsunął się dopiero, gdy uznał, że jest najedzony. Oblizał swe wargi z resztek krwi i odepchnął od siebie wilkołaka prosto na jego łóżko. Obrócił się w stronę siostry zadowolony.
- Proszę. Teraz rób sobie z nim co tylko chcesz. - mruknął posyłając jej promienny uśmiech. Nie jednego by to zdenerwowało. Odsunął się na bok, pozwalając, aby jego czarny płaszcz nieco szeleścił. Zawsze go ubierał, gdy wychodził z pałacu na dłuższy czas. Teraz właśnie też wrócił po prawie miesięcznej nieobecności.

Wilkołak jednak przyglądał się ów nowemu przybyszowi. Na jego pierwsze spojrzenie prawie że wybuchł śmiechem. W ogóle praktycznie nie przejmował się tym że jest on bratem jego pani. Z rozbiegiem sytuacji w pewnym momencie gdy tamten chłopak złapał dziewczynę za nadgarstek mała zmiana ról się stała i wilkołak złapał jego nadgarstek po czym ścisnął go nieco mocniej i oderwał jego rękę od jego pani. Czy był w stanie to zrobić? Raczej tak skoro jest on byłym władcą wilkołaków to jego siła jest równie potężna jak i obecnych władców. Patrzył wtedy na chłopaka pogardliwym spojrzeniem. No ale nagle mała zmiana ról, wpadł w urok wampira? Skoro rozkazywał mu w myślach to i mógł słyszeć jego myśli. Nie dał się szybko złamać ale w końcu jednak wampirek dostał to czego chciał czyli jego krew a wraz z każdym kolejnym łykiem odsłaniała się przeszłość wilkołaka. "Pij póki jeszcze możesz, bo niedługo się z Tobą policzę" coś w tym stylu również mogło dostać się do wampira. No i chwilę później już chłopak leżał na łóżku ale jego spojrzenie wbite było w wampira.
- Zwyczajny podrzędny wampirek który miał szczęście że urodził się w rodzinie szlachetniej.
Stwierdził patrząc na niego, oj tak skoro już tyle jego krwi upił to też pewnie wie dlaczego Kri jest tutaj. Jego były pan również był takim pewnym siebie wampirem i skończyło się to tak że zaczął bać się swego sługi z każdym kolejnym wysysaniem krwi Kriegena. On natomiast w tym momencie spojrzał na swoją panią. Czyżby ta dwójka nie przepadała za sobą? Oh, właśnie w ten sposób myślał patrząc na ich ów stosunki względem samych siebie. Chyba będzie to jedno z bardziej zabawnych miejsc w jakich przebywał przez te tysiące lat. Kto wie, może będzie miał w końcu szanse spotkać się z władcą tych krwiopijców. Taką to miał nadzieje, by wbić się właśnie w jego szyje swymi zwierzęcymi kłami i rozerwać go na strzępy. A co teraz? Ledwo powstrzymywał się od tego by nie zmienić się właśnie w swą drugą naturę, ale skoro jego pani jest tutaj to starał się zachowywać jak należy.

Zerknął na wilkołaka i uśmiechnął się pogardliwie. Władca wilkołaków, który stał się sługą? Widać marny z niego władca. Przyglądał mu się z góry, owszem dowiedział się co nieco o jego przyszłości co spowodowało jedynie rozbawienie pojawiające się w szkarłatnych oczach księcia. Zanim wilkołak zdążył zareagować, wampir stał ponownie przed nim, dotknął palcem jego czoła. Wilkołak mógł poczuć jak sięga swoim umysłem w głąb jego wymazując powoli parę istotnych wydarzeń z jego życia - a mianowicie tego, że jest władca, a raczej był. Nie potrzeba nam tu długi, który odnosi się pychą.
- Miło Cię było ponownie widzieć siostrzyczko. - znalazł się przy niej od razu. Puścił jej oko, przepadają, nie przepadają. On i tak ją lubił nawet jeśli tego nie okazywał. Rzucił ostatni raz na oszołomionego służbę, po czym wyniosłym krokiem opuścił jego pokój. Zrobił co zrobić miał i nie będzie więcej męczyć ich swoją obecnością. Nucąc sobie jakąś piosenkę, ruszył powoli korytarzem, aby po chwili skręcić w stronę schodów i zniknąć na nich.

zt

- Bracie ? - Odpowiedziała ręką drugą wystawiła, ale niestety nie udało go dotknąć za szybko poszedł Nathaniel, miała nadzieję że nic sobie złego nie zrobi.
Pomasowała swój nadgarstek, cóż on ma siłę pomyślała jednakże spojrzała się potem na swojego sługę, nie ma co przynajmniej wie że musi znaleźć swojego Ojca Władcę Wampirów nie ma innego wyboru, może jest młoda ale nie naiwna i głupia musi naprawdę porozmawiać z bratem na osobności i wytłumaczyć się z zachowania, i tak go kocha bo jest bratem przecież jej co nie ?
- Uspokój się Kriegen, nie powinien mój brat Ciebie nachodzić, a z tą krwią przesadził jak go dorwę to zobaczy z kim ma do czynienia - Wymówiła słowa ostre niczym brzytwa, zęby wbiła w swoje wargi i krew zaczynała kapać.
- Ehh no ładnie - Odpowiedziała i wylizała szybko krew z ust, wtedy szybko blizna się zagoiła. Dobrze przynajmniej że umie się opanować przed krwawiącym sługą, wtedy podeszła do niego i rękę na jego miejscu gdzie ma ugryzienie zniknęła.
- Masz szczęście Kriegen że tutaj jestem bo by było źle z Tobą naprawdę - Odpowiedziała ze spokojem i faktycznie może, jest dość dobra dla sługi żeby o niego się martwić, jest psychopatką wtedy kiedy trzeba, a nie robić z tego wielką przyjemność i dręczyć, ona raczej do takich mocno chorych psychicznie nie należała ma swą godność.
- No dobrze to ja już pójdę od jutra zaczynasz pracować, wyśpij się jak należy - Odpowiedziała i dała mu kluczyk położyła na komodzie, wtedy wyszła zamykając drzwi. Weszła w stronę korytarza idąc po schodach zniknęła.

z.t

Cholera, ten laluś coś pomieszał Kri w jego pamięci że ten nie jest w stanie praktycznie nic sobie przypomnieć o swoich narodzinach i dalszych czynach ale nie przejmuje się tym zbytnio bo on pomieszał jedynie trochę w jego przeszłości a w spokoju zostawił ostatnie czyny i chłopak pamięta co ma robić. Fakt, nie wie że jest byłym władcą ale nie zmienia to faktu ze ma zamiar dopaść tego władcę wampirów. Patrzył jak tamten wampirek zniknął mu z zasięgu wzroku a wtedy wsłuchał się w słowa panienki Elizabeth. Dziwne co ona się martwi? Zastanawiał się w tym momencie nad tym Kri. Oblizał swe wargi po czym uśmiechnął się. Rozśmieszyła go co nie co tym że Kri ma szczęście ale w sumie nie przeszkadzało mu to że panienka myśli że jest on bezbronny w końcu tylko tamten coś wiedział a teraz ona się i tak nie dowie pijąc krew ponieważ wszystko jest wymazane z pamięci.
- Dobrze, panienko Elizabeth.
Powiedział jedynie gdy wspomniała ona o pracy od dnia jutrzejszego. Gdy wyszła z pokoju on wstał i oparł się o ścianę, po czym zdjął z siebie koszule, spodnie i resztę ubrać i spojrzał za okno.
- Muszę rozruszać kości...
Pomyślał jedynie po czym otworzył okno i wyskoczył przez nie, lecz zanim padł na ziemię był już w całkowicie wilczej formie.
- Auuuuu
Po czym zniknął gdzieś w ogrodzie.

z/t

Po nieciekawej sytuacji w ogrodzie, przynajmniej dla niego był już w swoim pokoju ubrany. Uśmiechnął się pod nosem. "Dziękuje panienko Elizabeth" w taki właśnie sposób pomyślał po czym wyjrzał jeszcze szybko przez okno. Tam sytuacja chyba była w dobrym spokoju skora została tam tylko księżniczka wampirów ze swym ojczulkiem. Spojrzał jedynie na łóżko po czym na drzwi. Ehh i co on ma teraz robić? Zastanawiał się w końcu nie dostał żadnych rozkazów na chwilę obecną więc postanowił trochę pozwiedzać. Podszedł do drzwi po czym wyszedł z pokoju.

z/t