Sala balowa.

Wielka, a przede wszystkim piękna sala balowa na której odbywają się zapewne różne uroczystości związane ze szlachetnym rodem wampirów zamieszkujących owy zamek.
-----------------------------------------------------------------
Kriegen trochę przemierzał ten zamek w poszukiwaniu czegoś co zwróciło jego uwagę, ale jak widać jest on dopiero nowym lokatorem dlatego za bardzo nie wiedział gdzie chodzi. Przez wielkie drzwi dostał się do tej sali i tam po prostu stał i czekał na dalszy rozwój sytuacji.
- Ehh... i co teraz?
Rozmyślał sobie właśnie w ten sposób, po czym podszedł do ściany i o ów ścianę oparł się. Przeczesał dłonią włosy po czym najnormalniej na świecie przymknął oczy rozmyślając dlaczego jego pani pomogła mu wydostać się z ogrodu.

Weszła wreszcie w salą balową a tam fortepian, jednakże nie miała ochoty zagrać, ale zrobi to dla Ojca, jedynie on mnie rozumie naprawdę. Wtedy usiadła i otworzyła zawlokę, wtedy ułożyła palce na ząbkach i wtedy zaczynała grać mroczną Arię, jaką nauczyła mnie nauczycielka muzyki prywatnej szkółce. Przynajmniej była godna kobieta uwagi.
Wtedy zaczynała grać, z nerwowym instynktem. Zabić brata, zabić brata...! krzyczała w myślach, no cóż musiała coś zrobić.

Chyba nie zauważyła Kriegena opartego o ścianę, w sumie to może i dobrze przynajmniej mógł usłyszeć jak panienka gra na fortepianie. Przyglądał jej się uważnie, ale jakie myśli chodziły po jej głowie? To była rzecz jakiej niebyły w stanie raczej nigdy zrozumieć czy też odkryć. Nie wypadało by się ujawnił ponieważ przerwałby wtedy jej grę, a skoro i ów dźwięk wpadł mu w ucho słuchał jej uważnie. Czy to nie przypadkiem pierwszy raz gdy słyszy on grę na fortepianie? Prawdopodobnie nie raz słyszał to, ale wymazane wspomnienia dawały o sobie znaki. Uśmiechnął się jedynie.

Uśmiechnęła się podczas gry, rozpływała przy tym delikatnie a aria to balsam dla jej uszu. Jednakże wyczuła sługę swojego.
- Nie ukrywaj się Kriegen, nie musisz ukrywać się - Odpowiedziała i grała dalej, dając brzmienie.

Morgoth przybył do sali balowej.
Spojrzał na grającą córkę. Grała jego ulubioną melodię.
Wyczuł od razu Kriegen'a. Usiadł obok córki i zaczął grać razem z nią.
Niegdyś to był ulubiony instrument królów.
Pamiętał Mozarta i jego talent. Jak na człowieka był naprawdę utalentowany.
Jedyny człowiek, którego nie nazwał obrzydliwością, czy robactwem.
Milczał.

Uśmiechnęła się widząc że zaczyna ze mną grać, to poczuła znów szczęście i ciepło rodzinne, które nigdy od matki nie odczuła. Właściwie kocha jedynie Ojca i brata którego zabije przy okazji, zaczynały się dziwne myśli roić w główce córeczki sadystki. Ciekawe ciekawe pomyślała sobie widząc sługę, a potem Tatę grającego ze mną.

Już chciał coś tam powiedzieć aż pojawił się tutaj również ojciec panienki. Co ma teraz robić? W sumie nie za bardzo wiedział więc wsłuchał się w ów muzykę która ta dwójka w tym momencie grała. Ciekawił go jednak fakt, że sam władca wampirów raczej nie patrzył na sługę z pogardą. A może to akurat w tym momencie przypadek, tego nie wiedział. Stał cały czas w tym samym miejscu, czekając na jakieś rozkazy.

Grał z córką swoją ulubioną melodię.
Kriegena zupełnie zignorował.
"Na twoim miejscu nie ufałbym swojemu słudze..."-Elizabeth usłyszała w swojej głowie jego myśli.
Spojrzał na córkę kątem oka udając, że się skupia na grze.
- Bierz co się da i niczego nie oddawaj...- Powiedział w języku łacińskim.

Wyczytała myśli ojca dokładnie, może miał rację ale co robić w takim momencie.
wysyła mu zapytanie w umyśle wysyłając " To co robić ojcze kochany z tym". Gra dalej dalej z nim sobie.
- Rozumiem... będę ostrożna - Odpowiedziała języku Tatusia.

Uśmiechnął się.
"Miej go na oku jak na razie. Nie ma dobrych zamiarów co do mnie, więc pewnie ciebie też nie oszczędzi. Wilkołak zawsze będzie wrogiem wampira"- Przesłał myśl do córki.
Nic już na głos nie mówił. Za to zaczął zmieniać melodie i płynnie zmienił ją w dzieło Mozarta.
Grał muzykę z opery "czarodziejski flet".

Niestety Kri kiedyś miał okazje słyszeć ów język w jakim się przez chwilę porozumiewali bo i w takim rozmawiali jego byli panowie, ale i tak do końca nie zrozumiał tego co mówili. Skoro nie dostał żadnych rozkazów to nie był tutaj potrzebny. Odszedł od ściany i ruszył w kierunku wyjścia.
- Jeśli będę w czymś potrzebny, panienko Elizabeth, przybędę.
Po tych słowach po prostu otworzył drzwi a gdy wyszedł z sali zamknął je za sobą i ruszył gdzieś dalej przed siebie.

z/t

Zrobiła się śpiąca, właśnie wtedy wstała i otarła ręką swoje oczy.. i ziewnęła a kiełki były widać białe.. nie ma jak czystość pomyślała sobie.
- Dobranoc Tatusiu mój - Odpowiedziała i dała buziaka w policzek tuląc się delikatnie do Niego. Zrozumiała jego przesłanie i poszła ostrożnym i czujnym krokiem. Myślała sobie znikając zamykając drzwi.


z.t

Morgoth zakończył melodię. Chwilę jeszcze posiedział przy fortepianie po czym wstał i ruszył ku drzwiom.
Czasem jego wampirza szybkość, była za szybka. Świat przyspieszał z każdym dniem, a on chciał zwolnić.
Wyszedł z sali balowej.
[zt]