Sala Tronowa

***


Właśnie wtedy dwóch strażników powiedzieli do strażnika który ma nowiny.
- Bardzo proszę tutaj jest nasz Władca - Odpowiedzieli do strażnika i otworzyli drzwi do których może przejść, strażnik. Wtedy młody przeszedł a zamknęli drzwi potem oraz strażnicy zmienili wartę jednakże mieli wolny czas żeby coś zjeść. Zero straży

Gdy tylko przyprowadzili go oraz wpuścili do środka, widział jedynie samego władce zasiadającego obecnie na tronie. Uśmiechnął się a drzwi za nim zamknęły się. Zero straży? Patrzył zdziwiony widać ten wilkołak jest bardzo pewny siebie. Zrobił kilka kroków w jego kierunku po czym zdjął hełm i odsłonił swą twarz.
- Jam jest Kriegen. Prawowity władca wszystkich wilkołaków. Oddaj mi pokłon lub walcz.
Jeśli król oddał mu pokłon to oczywiście Kri przejmuje władzę bez kłopotu ale tego raczej się nie spodziewał więc jeśli odmówił Kriegen od razu przemienił się w swą wilczą formę szarżując na swego przeciwnika. Gdy już był blisko skoczył na niego, jeśli udało mu się go przewrócić to próbuje przegryźć mu gardło jeśli natomiast tamtemu udało się go zablokować to odskakuje w tył i czeka na jego ruch.

Gdy biały wilczur gryzł Kriegena ten nie czekał długo z odpowiedzą i swe białe jak śnieg kły wbił w okolicach ramienia białego, tyle ze on nie miał zamiaru się gryźć a zresztą chyba biały wilczek poczuł coś bardzo twardego pod zębami, dokładnie tytanowe kości Kri. Oj, to musi boleć jak wbija się kły w metal. Kriegen machnął łapą w celu odtrącenia obecnego władcy. Jeśli ta operacja udała się to Kri podbiega do ściany na którą po chwili jakby wbiegł i po nie przebiegł kawałek po czym sam znów skoczył na białego. Miał zamiar rozszarpać go na strzępy więc co chwile jakieś machnięcie łapą w celu poważniejszych zadrapań kierował na białego. W tym czasie rany Kri pewnie zaczęły się już goić, w końcu regeneracja to bardzo przydatna rzecz.

Widział że miał przewagę, nie dużą ale zawsze miał. Dlatego postanowił jak najszybciej pozbyć się swego przeciwnika. Podbiegł do niego, po chwili jednak robiąc skok w bok i kolejny krok do przodu i następnie wbicie się zębami w okolicach kręgosłupa. Jeśli udało mu się złapać go zębami to próbuje wbić go w ziemię i tam dokończyć. Jeśli jednak ta operacja nie udałaby się to odskakuje do tyłu i ponownie rusza na białego wilka, tym razem od frontu a gdy jest blisko robi zamach łapą na jego szczękę w celu jej złamania. Co jak co ale uderzenie łapą twardą jak metal musi strasznie boleć.

Kriegen głośno ryknął po czym powiedzmy zgodził się na styl walki narzucony przez jego przeciwnika. Stanął na dwóch łapach po czym przeszedł z nim na wymianę uderzeniami swymi wielkimi łapskami. Jedyna rzecz o jakiej myślał Kri to jego przewaga w regeneracji która u niego jest po prostu niesamowita oraz twarde kości. Z takim bonem w walce bezpośredniej dostaje on niezłego kopa siłowego. W pewnym momencie jednak po prostu odskoczył do tyłu i pobiegł w bok atakując wilka z jego lewej strony wbijając się w niego w celu powalenia go na ziemię. Gdy ta operacja udała się wbił się łapą w jego łeb w celu rozwalenia niczym orzech.

Kriegen wrócił do swej ludzkiej postaci jednak był całkowicie nagi ale nie przeszkadzało mu to. Spojrzał na ciało swego zmarłego przeciwnika.
- Byłeś silnym wilkiem. Cieszę się że o Ty a nie ktoś inny rządził pod moją nieobecność.
Po tych słowach uśmiechnął się i podszedł w stronę tronu obok którego leżała korona oraz płaszcz jakiś który założył a następnie na jego głowie wylądowała korona. A on sam usiadł na swym tronie. Rozmyślał jedynie w tym momencie cóż dalej ma robić, gdzie jest Elizabeth?

Po dłuższym namyśle rozkazał pokojówce by ta przyniosła mu ubranie, a gdy tak się stało założył je po czym podszedł do jednego ze strażników.
- Pilnować uważnie całego zamku. Nie chcę mieć tu nieproszonych gości. Ja muszę wyruszyć po waszą i moja panią.
Uśmiechnął się w głębi duszy i po chwili zniknął z tego miejsca.

z/t